Love is the Drug ~ Mr Soul Radio

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο για το θάνατο του Clubbing, τα Club που κλείνουν σε πολλές ευρωπαικές χώρες και βεβαίως και στην Ελλάδα.Τα όσα αναφέρθηκαν εκεί αφορούσαν κυρίως τη διασκέδαση των 90'ς.

Τα ίδια όμως θα μπορούσε να πεί κάποιος που έζησε τη διασκέδαση της Disco ή των καθαρόαιμων μπουζουκάδικων στα τέλη της δεκαετίας του'70 και αρχές των 80'ς.Είναι δεδομένο πως οι εποχές αλλάζουν.Όπως αλλάζουν και οι άνθρωποι,η μουσική,η μόδα, η κουλτούρα,οι συνήθειες , ο τρόπος ζωής και διασκέδασης.Η ειδοποιός διαφορά όλων των προηγούμενων εποχών (από τα 60'ς με τους Beatles και τους Stones που άλλαξαν τη μουσική ,μέχρι σήμερα με την ηλεκτρονική μουσική σε όλες της τις εκφάνσεις) είναι το διαδίκτυο.Το ίντερνετ είναι αυτό που άλλαξε τον τρόπο που ο κόσμος βγαίνει ή δεν βγαίνει σήμερα.Δηλαδή, ο περισσότερος κόσμος έβγαινε παλιά για να ακούσει μουσική,να γνωρίσει κόσμο,να ερωτοτροπήσει.Σήμερα έχουμε ό,τι είδος μουσικής θέλουμε μέσα στο σπίτι μας με το πάτημα ενός κουμπιού.Παρόλο που και αυτό ακόμα έχει περάσει για αρκετούς,κυρίως εκείνους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν μια τέτοια δυνατότητα, σε δεύτερη μοίρα.(Για τους ίδιους ,περίπου, λόγους κάτι αντίστοιχο έχει γίνει και με το ραδιόφωνο.Αλλά σε αυτό θα αναφερθώ άλλη φορά).

Ο κόσμος σήμερα σε μεγάλο ποσοστό ερωτοτροπεί και φτιάχνεται μέσα από ένα μόνιτορ.Ανεβάζει και κατεβάζει εικόνες, φωτογραφίες, πρόσωπα, χώρους.Σκηνοθετεί video είναι πρωταγωνιστής ή κομπάρσος,κάνει παρέα, εμφανίζεται και εξαφανίζεται,μοιράζεται μουσική,σκέψεις και συναισθήματα(λέγοντας αλήθειες και ψέμματα) με αυτούς που επιθυμεί.Δουλεύει,κερδίζει χρήματα αγοράζει και πουλάει μέσα από το διαδίκτυο.

Μπορεί να κάνει δηλαδή,σχεδόν, οτιδήποτε θα έκανε και τότε που δεν είχε το ίντερνετ.Μόνο που τώρα όλα γίνονται προγραμματισμένα και αστραπιαία.Αυτή η εξέλιξη από μόνη της είναι εφάμιλλη της βιομηχανικής επανάστασης και της διάσπασης του ατόμου.
Είναι φαινόμενο.Μοιάζει με κάτι μαγικό.Το κατά πόσο αυτό το φαινόμενο του διαδικτύου και της πληροφορίας θα αποτελέσει τον μοχλό μιας ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, αν τελικά πάμε προς τα κει,ή θα οδηγήσει γενιές ανθρώπων στην απομόνωση και την κατάθλιψη είμαι ο τελευταίος που θα το πει καθώς ο κάθε χρήστης θα έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει τα όρια και τους λόγους που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.Διαφορετικά είναι σαν κάποιος να βγαίνει στους δρόμους προσπαθώντας να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο χωρίς να έχει ξαναπιάσει τιμόνι στα χέρια του.

Άλλαξε εντελώς, μέσω της τεχνολογίας, ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων.Βλέπε τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα = Η.Υ. που είναι πιά προέκταση του χεριού μας ,μέχρι να μπούν μέσα σε αυτό ,για να αντικαταστήσουν εντελώς τα computer όπως τα ξέρουμε σήμερα. Μπορούμε κάλλιστα να μιλάμε για δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων.Οι άνθρωποι του 20ου αιώνα και οι άνθρωποι του 21ου αιώνα.Μπροστά σε μια οθόνη με άμεσο και αμφίδρομο τρόπο (καμία σχέση με την οθόνη της τηλεόρασης που θεωρείται τόσο παλιά όσο και ο δράκουλας) έχεις τη δυνατότητα να κάνεις και να δεις τα πάντα!Σκεφτείτε μόνο πόσοι άνθρωποι θα πάθαιναν αμόκ αν κάποιος τους έβαζε να ζήσουν χωρίς τα social media και χωρίς το κινητό τους τηλέφωνο...Και αυτό δεν το αναφέρω με κριτική διάθεση παρά μόνο σαν διαπίστωση.

Και για να το διανθίσουμε με ολίγον χιούμορ, ένας από τους λόγους της υπογεννητικότητας είναι και το sex μέσω πληκτρολογίου!Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα -εφόσον ο πλανήτης θα εξακολουθεί να γυρίζει κανονικά- όταν γεράσουν, ενώ εμείς θα είμαστε αστρόσκονη, θα συναντήσουν το είδος των ανθρώπων του Avatar!Ναι, εκείνης της ταινίας επιστημονικής φαντασίας του James Cameron το 2009 που στα μάτια των περισσοτέρων έμοιαζε με παραμύθι και το μυαλό τους αδυνατούσε να την παρακολουθήσει σοβαρά.

Τώρα σχετικά με τα clubs πολύ απλά άλλαξε η μόδα.Εκεί ,δηλαδή, που υπήρχαν οι μεγάλοι χώροι(τα clubs- Μπουζούκια- Discotheque παλιότερα) δύο, τρείς, ανά περιοχή,αντικαταστάθηκαν από δεκαπλάσιους μικρούς χώρους(Cafe- Bar-μουσικο-μεζεδοκαταστάσεις, κ.λ.π.) και έτσι μοιράστηκε ο κόσμος.Οι dj's τότε (οι καλοί στο είδος τους) ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.Τώρα που ο καθένας μπορεί να κάνει τον dj -χωρίς να έχει ούτε ιδιαίτερες γνώσεις,ούτε τεχνική- δημιουργούνται και πιό μικροί χώροι.(Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορείς να συναντήσεις και εκεί αξιόλογους djs και μουσικές).Ο dj που έχει την μεγάλη παρέα είναι ο καλύτερος για τους μαγαζάτορες.Σύν το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει για να ξοδέψει αυτά που ξόδευε στα 90'ς για τη διασκέδασή του στους μεγάλους χώρους των clubs, παίρνει ένα ποτό,ένα ποτήρι κρασί, ή κανά-δυό μπύρες και τη βγάζει- όταν αποφασίσει να βγεί- σε αυτούς τους πιο μικρούς χώρους.

Μου έκαναν εντύπωση λοιπόν, δύο πράγματα: αυτή η διάχυτη υπέρμετρη κλάψα ,για το clubbing που έχει περάσει ανεπιστρεπτί (λες και αυτό δεν θα έκανε τον κύκλο του ,όπως το κάθε τι, για να αντικατασταθεί από κάτι άλλο...) και το ότι ντε και καλά έπρεπε,και μάλιστα ως προιόν υποκουλτούρας για ορισμένους, όλη αυτή η μόδα να είναι συνυφασμένη με τα ναρκωτικά.
Τελικά εμείς που ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική από τις πίστες των 80'ς ,που διαπρέψαμε στα 90'ς βάζοντας δίσκους σε χιλιάδες άτομα και δεν το είδαμε ποτέ έτσι πρέπει να ήμασταν πολύ πίσω.Αν δηλαδή χρειάζεται να κάνεις ναρκωτικά για να γράψεις,να παίξεις και να ακούσεις μουσική, να χορέψεις και να γελάσεις με τον διπλανό σου, να φλερτάρεις ή να κάνεις sex ,τότε είσαι ζόμπι.Απλά δεν το ξέρεις!Αν δηλαδή ο κόσμος τότε διασκέδαζε ακόμα και όταν στα πικ απ παιζόταν Techno, επειδή ήταν υπό τη επήρεια ουσιών και όχι γιατί έτσι αισθανόταν αυθόρμητα, με τον ήχο,τα φώτα, την μουσική, πίνοντας κανα δυό ποτά και με τους υπόλοιπους θαμώνες γύρω του,αν τα μεγάλα clubs είχαν μετατραπεί σε σημείο πώλησης πανάκριβων χημικών ουσιών, τότε ακόμα καλύτερα που εξαφανίστηκαν.Αλλά επειδή σίγουρα δεν ήταν έτσι (τουλάχιστον όχι για όλους) τα club έκλεισαν επειδή πέρασε η μόδα τους.(Τα drugs πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν και γύρω από τη μουσική.Μάλιστα ανά δεκαετίες αλλάζουν.Βγαίνουν και καινούργια όπως ,τότε,το χάπι exstasy που έγινε και track (exstasi extano) στα club των 90'ς που έπαιζαν Techno.Κάτι αντίστοιχο με τη μαριχουάνα και τα παραισθησιογόνα των <παιδιών των λουλουδιών> των '70'ς.Το ερώτημα είναι ποιοί τα χρειάζονται.Στην πραγματικότητα κανένας.Κάποιοι μάλλον θα πεθάνουν ή θα σακατευτούν από τη χρήση τους ενώ εκείνοι που κατάφεραν να τους εθίσουν σε αυτή, σίγουρα θα θησαυρίζουν με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ανά τους αιώνες.Ένας νέος οργανισμός έχει από μόνος του τέτοια φυσική ενέργεια ορμή και δύναμη που δεν χρειάζεται καμία ουσία.Ούτε καν το απλό τσιγάρο που ως μια <κοινωνική ανάγκη> πέρασε στον ομφάλιο λώρο των κοριτσιών, μέσα από διαφημιστικές καμπάνιες και διάφορα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρότυπα ως προιόν κουλτούρας στους νέους του 20ου αιώνα ,με αποτέλεσμα να δείχνει σύνηθες και φυσιολογική μια άκρως επιβλαβής για τον ανθρώπινο οργανισμό συνήθεια. Η νεανική ηδονή που μπορεί να απελευθερωθεί και να εξωτερικευτεί δεν συγκρίνεται ούτε με όλα τα πιο ακριβά ναρκωτικά μαζί.)

Τελειώνοντας με τα clubs, αν θέλουμε να τα θυμόμαστε όλα, αρκετά από αυτά ανά την Ελλάδα ήταν στημένα στην λογική της αρπαχτής, ήταν απρόσωπα και κακόγουστα.Με χάλια συστήματα εξαερισμού, απαράδεκτο ήχο, ποτά-πετρέλαια και παρταλοτράγουδα.Το ίδιο κλίμα μπορεί να συναντήσετε και σήμερα στους πιο μικρούς χώρους που η εποχή και οι συνθήκες επιβάλλουν.Μην σας ξεγελάνε.

Είναι οι μικρογραφίες του κακού προτύπου.Όπως αντιστρόφως υπάρχουν και οι μικρογραφίες των καλών προτύπων.Μπορεί οι γενιές που μεγαλώνουν και περνούν να θυμούνται με νοσταλγία αυτά που έζησαν.Αυτό είναι ανθρώπινο.Άσχημο είναι να λένε πως εκείνοι τότε <διασκέδαζαν πραγματικά> και να αφορίζουν οτιδήποτε το καινούργιο ή αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν.Άλλωστε και οι σημερινοί νέοι θα μεγαλώσουν και θα περάσουν με τη σειρά τους.

Υπάρχουν υπέροχα σημεία και σήμερα.

Μια χαρά βρίσκω και σήμερα ,εν έτη 2015, τους πιο μικρούς χώρους 60 -120 ατόμων αρκετοί εκ των οποίων είναι φτιαγμένοι με πολύ μεράκι και προσεγμένοι σε όλους τους τομείς.Έχω περάσει αρκετές καταπληκτικές βραδιές ακούγοντας μουσική με τους θαμώνες τέτοιων πιο μικρών καταστημάτων.

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν αληθινό δισκοθέτη είναι να τον ρωτάνε (άγνωστοι!) να τους πει πιο είναι το κομμάτι που παίζει (δεν έχουν όλοι track id.Άσε που μπορεί η μουσική να μην ακούγεται απαραίτητα με αναγνωρίσιμο τρόπο...)και να τους γράφει σε χαρτάκι το τραγούδι.

Και αν τελικά ένας δείκτης διασκέδασης είναι για παράδειγμα ο χορός και το ξεφάντωμα, όπως συνέβαινε παλιά τότε αν είναι να συμβεί,ας γίνει επειδή ήπιαμε σιγά-σιγά με παρείστικη διάθεση και ωραίες παρουσίες γύρω μας δύο ποτηράκια οίνου ακούγοντας μουσικές που μας έφτιαξαν τη βραδιά.Όχι με το ζόρι.Όχι γιατί κάποιοι ,αδειάζοντας το χρόνο σας,έπαψαν πια να πουλούν τους κουραμπιέδες τους πριν από τα χριστούγεννα.

Γιάννης Βασιλείου.