Ο Θουκυδίδης είχε πει πως <η ανθρώπινη φύση μισεί καθετί που υπερέχει >.
Τρομερά απλή διαπίστωση και όμως αληθινή.Επίσης θα συμπλήρωνα πως,αυτό επιτείνεται όσο περισσότερο ακαλλιέργητη και στερημένη είναι αυτή η ανθρώπινη φύση.
Ο κόσμος μοιάζει να αποτελείται από ανθρώπους(άτομα σε:ομάδες-φυλές-χώρες ολόκληρες που με τη σειρά τους συνθέτουν ηπείρους)που σε θεωρητικό-κοινωνικό επίπεδο είναι ίσοι μεταξύ τους έχουν τα ίδια δικαιώματα και άλλα τέτοια.
Για ψαχτείτε λίγο!
Περιβάλλεστε από τέτοια άτομα?Έχετε δίπλα σας τέτοια άτομα?Όσο κοντά σας και αν είναι.
Και αν ναι,τι κάνετε γι αυτό?Έχετε το σθένος και την πηγμή να τους βγάλετε από το οπτικό σας πεδίο,ή θα τους αφήσετε να σας παρασύρουν στο βούρκο τους?
Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα ζηλόφθονο και κομπλεξικό άτομο.Εκτός και αν ανήκεις στην ίδια συνομοταξία με αυτό.Θα το καταλάβεις αμέσως όταν χρειαστεί να βρεθεί απέναντι σε <κάτι>που υπερέχει από αυτό,ή από αυτά που πρεσβεύει και υποστηρίζει.Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση πως την φήμη και την επιτυχία την ακολουθούν τα φθονερά και γεμάτα δηλητήριο και υπονοούμενα σχόλια για οτιδήποτε ξεχωρίζει και υπερέχει από αυτά τα άτομα.
Για αυτούς τους ανθρώπους(οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τούβλα όρθια)το να συκοφαντούν αυτό που δεν μπορούν να φτάσουν αποτελεί,κατ'αρχήν,το <υπέρτατο παραμύθιασμα> απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό.Ανακουφίζονται από την ψευδαίσθηση πως με το να βρίζουν και να συκοφαντούν αυτό που δεν μπορούν να φτάσουν εξισώνονται μαζί του!Και συνήθως είναι ζηλιάρηδες και ανεπαρκείς σε όλα!Στη δουλειά τους,στη γυναίκα τους...,στο σπίτι τους,στα παιδιά τους που τα μεγαλώνουν λέγοντάς τους ψέμματα,στις ομάδες τους,στα κόμματα και στην πολιτική,στις τέχνες και τα γράμματα και γενικώς σε όλες τους τις δραστηριότητες.Είναι αυτή η ξεχωριστή κατηγορία ατόμων που για όλα πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους!
Μόνο ένας ανεπαρκής και ελλειματικός,ανθρώπινος χαρακτήρας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πως ο <άλλος> που είναι απέναντί του είναι Καλύτερος!Μόνο ένας επικίνδυνος ζηλιάρης και βλάκας δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι προτιμότερο και πρέπει να δουλέψει πολύ <με τον εαυτό του>αν θέλει κατ'αρχήν να βελτιωθεί ο ίδιος ως <οργανισμός>.Και εν συνεχεία(ίσως κάποια στιγμή) να μπορέσει να προσπεράσει αυτόν που προηγείται από το να τον ζηλεύει και να τον φθονεί.Αλλά αυτό είναι κάτι που πρυποθέτει μελέτη,δράση και επενδύσεις αν μιλάμε για <προιόν>.Όλα αυτά όμως χρειάζονται δουλειά για να γίνουν.Κάτι που αυτοί οι χαρακτήρες δεν θέλουν να κάνουν.Προτιμούν να μετατρέπονται σε φίδια που θα συνεχίσουν(ο εύκολος δρόμος) να συκοφαντούν και να βρίζουν.Θα συνεχίσουν να προσπαθούν να βλάψουν <αυτό> που είναι ανίκανοι να φτιάξουν.(Η καταστροφολογία και η λάσπη κοστίζουν λιγότερο!)
Γιατί πίσω από κάθε βρισιά,φθόνο και συκοφαντία κρύβεται,κατ'αρχήν,το πληγωμένο και κατατροπομένο <εγώ>της ανεπάρκειάς τους και,μετά,ο κρυφός θαυμασμός απέναντι σε <αυτό> που τους το έχει προκαλέσει(αναπόφευκτα λόγω ανωτερότητας)
και προηγείται!
Γιατρέ,...πόσο κάνει η επίσκεψη?
Κείμενο,Φώτο-σκίτσο:
Γιάννης Βασιλείου.