Ένας Πλανήτης Κάτω Από Έναν Ηλεκτρονικό Εγκέφαλο!
Θα σας το πω όπως ακριβώς το σκέφτηκα με το φτωχό μου το μυαλό.Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσα εκατομμύρια,τελικά,θα είναι τα θύματα από τον <ιό>,ανά τον κόσμο,αλλά θα προσπαθήσω να φανταστώ πως θα είναι ο κόσμος όταν <όλο αυτό> θα έχει τελειώσει!
Θα θέσω μερικά απλά ερωτήματα.
Ξεκινάμε:
Όταν αυτό τελειώσει(?!) θα ξαναβγείτε έξω και θα κάνετε όλα αυτά που κάνατε,πριν τον <ιό>, με τον ίδιο τρόπο?Δηλαδή,θα πηγαίνετε με την ίδια άνεση στη δουλειά σας με τα μέσα μαζικής μεταφοράς,θα ψωνίζετε από τα πάσης φύσεως καταστήματα ,θα χαιρετάτε δια χειραψίας τον άλλον,θα βρίσκεστε όπου θα υπάρχει πολύς κόσμος,θα τρώτε έξω,θα πιάνετε,θα ακουμπάτε τους άλλους-χωρίς γάντια,μάσκες αναπνευστήρες και αποστειρωμένα χατομάνδυλα-θα κάνετε το ίδιο εύκολα σχέσεις και σεξ?Θα ταξιδέυετε,θα στριμώχνεστε στις εξέδρες ενός γηπέδου,θα συνωστίζεστε στις παραλίες,στις συναυλίες ή οπουδήποτε αλλού,?Γενικά θα κάνετε τα πάντα όπως τα κάνατε πριν ο πλανήτης πατήσει <Pause>και ενώ ακόμα ίσως παραμένουν αδιευκρίνιστοι όλοι οι τρόποι που μπορεί να μεταδίδεται ο συγκεκριμένος <ιός>?
Ναι !Γιατί όχι θα πεί κάποιος,εφόσον αυτό θα έχει περάσει!Δεν θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πότε μπορεί να λήξει μια καραντίνα.Ούτε για μια τυχόν αναζωπύρωση των κρουσμάτων καθώς μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων που δεν τηρεί τους κανόνες είναι αρκετή να τινάξει στον αέρα ολόκληρες μεγαλουπόλεις με την διασπορά και την μετάδοση του <ιού> εκεί που όλα φαίνονταν πως είχαν περάσει!
Και πως θα ξέρουμε ότι πράγματι <έχει περάσει> την στιγμή που ,άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο,όλοι είμαστε δυνητικά επιρρεπείς στις πάσης φύσεως μολύνσεις,πόσο μάλλον σε κάτι τόσο άγνωστο και επικίνδυνο?
Πρέπει να βρεθεί μια <Κοινή Βάση Ασφάλειας> για τα Εναπομείναντα Εκατομμύρια του Πληθυσμού του πλανήτη μετά από αυτή την<περιπέτεια>.Για να μπορέσει,λοιπόν,ο κόσμος να ξανακάνει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια γνώριμη <αίσθηση ασφάλειας> όλα αυτά που έκανε πριν το <χτύπημα του ιού> δηλαδή,να συναθροίζεται,να συναλλάσσεται(είτε διαδικτυακά,είτε όχι)και να ζεί όπως ζούσε θα πρέπει ΑΥΤΟ να αποδεικνύεται,κάθε στιγμή,σε κάθε του καθημερινή δραστηριότητα και ενέργεια μπροστά στα μάτια του!
Θα το περιγράψω όσο πιο απλά μπορώ.
Η κοινή βάση,λοιπόν,μπορεί να είναι αναγνωριστικό στοιχείο π.χ.ένα βραχιολάκι που θα φοράει ο κάθε άνθρωπος(όπως φορούσαν στο τέλος της ταινίας <Contagion>...)που θα δηλώνει πως έχει εμβολιαστεί και είναι άτρωτος απέναντι στον συγκεκριμένο <ιό>.Αυτό το <βραχιολάκι> λοιπόν θα είναι ένα είδος ψηφιακού ποιστοποιητικού που θα μπορεί (αργότερα ίσως και με την μορφή ενός ανθρώπινου εμφυτεύματος-μικροτσίπ )να δείχνει άμεσα ποιός έχει <εμβολιαστεί> και ποιός όχι καθώς και πολλές άλλες πληροφορίες.
Έτσι ο καθένας θα βλέπει(το βραχιολάκι στον καρπό του άλλου)ότι εκείνος/η που έχει απέναντί του είναι <εμβολιασμένος> άρα μπορεί να αρχίσει μια συναναστροφή/συναλλαγή/επαφή μαζί του.
Στην περίπτωση που δεν έχει βραχιολάκι δεν θα ενδιαφέρει καθόλου εκείνους που έχουν καθώς ακόμα και ΑΝ έχει τον <ιό> δεν θα μπορεί να τους βλάψει.Απλά θα τον αποφεύγουν.
Η περίπτωση του ατόμου που δεν θα διαθέτει<Το Βραχιολάκι> θα σημαίνει ένα γενικότερο κοινωνικό αποκλεισμό που θα αγγίζει τα όρια της παραβατικότητας καθώς το άτομο δεν θα μπορεί ούτε να αγοράσει ούτε να πουλήσει οτιδήποτε.Έτσι,όσοι απομείνουμε και την βγάλουμε καθαρή και από τις απίστευτα απρόβλεπτες παρενέργειες της καραντίνας και της κοινωνικής απομόνωσης(για την ασφάλεια και την ύπαρξή μας)είτε θέλουμε είτε όχι θα πρέπει να διαθέτουμε όλοι το βραχιολάκι!
Εγώ,τουλάχιστον,δεν βλέπω(έχουν περάσει τα χρόνια και δεν βλέπω και καλά...)άλλο τρόπο για να ξαναρχίσουν να λειτουργούν οι άνθρωποι και ο πλανήτης όπως ήταν πριν.
Εκτός και άν...
...συνεχίζεται...
Υ.Γ:Οι σκέψεις αυτές διατυπώθηκαν με Μουσική υπόκρουση
αυτό το Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α !!!
Γιάννης Βασιλείου.
Η Μουσική σήμερα :