Οι περισσότεροι ακούν ένα μονότονο <ντούπ-ντούπ>...
Εκείνοι που ξέρουν να ακούνε ανακαλύπτουν τις απίστευτες διαδρομές κάτω από αυτό τον επαναλαμβανόμενο χτύπο.Είναι η House μουσική.
Πιό συγκεκριμένα είναι μια πιο εξελιγμένη μορφή της: αυτή της Deep House σε ένα απίθανο σύμπλεγμα με την Ambient που την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και αισθαντική...
Ήταν ένα από εκείνα τα γλυκά φθινοπωρινά βράδια που θυμίζουν ακόμα έντονα το καλοκαίρι.
Ο dj μόλις είχε φθάσει στο μαγαζί.Ήταν νωρίς ακόμη αλλά σε δύο από τα σκαμπό που ήταν ακριβώς μπροστά από την κονσόλα του(σίγουρα θα ήταν οι πρώτοι πελάτες της βραδυνής βάρδιας) ήταν καθισμένοι ένας άντρας και μια γυναίκα.Θα πρέπει να ήταν από νωρίς εκεί γιατί στο πάσο ήταν άδεια ποτήρια του καφέ και εκείνοι μόλις άδειαζαν ποτήρια από ποτά και έκαναν νεύμα στην bar woman για να τα ανανεώσει.Ευγενικές φυσιογνωμίες και οι δύο με συνεχόμενες κουβέντες και τρυφερά τετ-α-τετ χωρίς όμως να γίνονται ενοχλητικοί στον χώρο.Ίσα ίσα που σου έδιναν την εντύπωση πως ήθελαν να μιλήσουν σε όλους.Όπως συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι όταν είναι ερωτευμένοι και νιώθουν με όλα καλά.(Χμ...Όταν είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι είμαστε πάντα καλοί.Όταν είμαστε καλοί δεν είμαστε πάντα ούτε ευτυχισμένοι ούτε ικανοποιημένοι.Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο).
<Καλησπέρα> είπε ο dj με ζεστή και ειλικρινή φωνή.Χαμογελώντας η κοπέλα ανταπέδωσε με τον ίδιο ζεστό τρόπο ενώ συνέχιζε να τον κοιτάζει στα μάτια.Τα χέρια της παρέμεναν επάνω στα γόνατα του συνοδού της σα να την περίμεναν να... επιστρέψει για ολοκληρώσει κάτι που του έλεγε...
<Τι καλό θα ακούσουμε> ρώτησε ο τύπος σα να ήταν σίγουρος για την απάντηση της ερώτησής του.
Ο dj του έγνεψε καταφατικά και σχεδόν ταυτόχρονα και οι δύο χαμογέλασαν με νόημα.
Μέτα από λίγη ώρα και ενώ το ιδιαίτερα συμπαθητικό ζευγάρι έδειχνε να απολαμβάνει και τη μουσική (μουσική για ώρα υποδοχής στο παραθαλάσσιο cafe -bar) ο dj κάνει την πρώτη στροφή.Πατώντας το play αρχίζει να παίζει το <The day we met for coffee>.Η ατμόσφαιρα αλλάζει.Λες και συνέβει κάτι μαγικό μέσα από τον ήχο που είχε αρχίσει να γίνεται αντιληπτός.
<Πω πω καύλα> ! είπε αυθόρμητα ο τύπος.Η κοπέλα που κάθεται στο σκαμπό ,ακριβώς μπροστά από την κονσόλα, κάνει την κίνηση να αλλάξει τα καλλίγραμμα πόδια της για να τα ξανασταυρώσει.Και το κάνει σε αργή κίνηση,χωρίς φόβο και ντροπή,σα να θέλει να την απολαύσουν και οι δύο μαζί.Κάτω από το στενό μίνι-τζιν φουστάκι που φοράει, οι μηροί και το λευκό της εσώρουχο είναι ορατά και στον όρθιο συνοδό της και στον dj.Αλλά αυτό μάλλον δεν ενοχλεί κανέναν.Από τη στιγμή που όλοι φαίνεται πως<κάτι> παίρνουν και νιώθουν ένα είδος περίεργης διέγερσης όλα τ'άλλα περιττεύουν.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Η κοπέλλα σηκώνεται και ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην κονσόλα κατευθύνεται στο wc.Ο τύπος είναι λίγο πιο πέρα και μιλάει στο κινητό.Ο ήχος του δεκάλεπτου track εξακολοθεί να παίζει...Ένας ήχος που μοιάζει με το μήνυμα του υπνωτιστή που,ακολουθώντας το ένστικτό του, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει.Ο ήχος των μεγάλων βιομηχανικών πόλεων.Ο ήχος των ατελείωτων περιπλανήσεων με το αυτοκίνητο στις παρυφές της πόλης καθώς δύει ο ήλιος.Ό ήχος του βραδυνού traffic jam στις μεγάλες λεωφόρους των πόλεων με τα κόκκινα παρατεταγμένα stop να αναβοσβήνουν.Ο ήχος που συνοδεύει τη μοναχική δέσμη του φάρου στο απόμακρο ακρωτήρι.Ο ήχος που σου αφήνει μια απροσδιόριστη αίσθηση ολοκλήρωσης.Ο ήχος που ακουγόταν όταν συναντηθήκαμε για καφέ.
Ο dj διακριτικά κινείται και εκείνος προς το wc.Η πόρτα στο women είναι μισάανοικτη...Εκέινη επάνω στα ψηλά τακούνια της κάτι προσπαθεί να ψελλίσει.Τα χείλη της είναι υγρά και τα μάτια της γυαλίζουν.Στα αμπάρια οι μηχανές,του πλοίου που περνά και βουίζει, δουλεύουν ασταμάτητα.Τα έμβολα ανεβοκατεβαίνουν με δύναμη μέσα-έξω,μέσα έξω...
Mr Soul Radio
Από το αγαπημένο web radio ακούγεται το:<the day we met for coffee> σε αυτή την εκτέλεση.
Έριξα μια ματιά στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.Το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα έγινε το 1928 (χωρίς τη συμμετοχή του Ολυμπιακού του Παναθηναικού και της Αεκ λόγω προστριβών με την Ε.Π.Ο η οποία είχε συσταθεί πριν από περίπου ένα χρόνο)και το κατέκτησε η ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης.Στις πρώτες διοργανώσεις συμμετείχαν ομάδες μόνο από την Αθήνα τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη χωρίς την ύπαρξη επαρχιακών ομάδων.Υπήρχαν δηλαδή τα τοπικά πρωταθλήματα των πόλεων και στην τελική φάση που θα οδηγούσε στην ανάδειξη του πρωταθλητή προκρίνονταν οι πρώτες ή οι δύο πρώτες ομάδες.Σιγά σιγά προστέθηκαν και οι πρώτες ομάδες από την επαρχία.Αργότερα η UEFA ζήτησε από την Ε.Π.Ο να καθιερώσει ένα ενιαίο πρωτάθλημα που θα αναδείκνυε κάθε χρόνο τον πρωταθλητή Ελλάδας και θα μπορούσε η χώρα να εκπροσωπείται μέσω αυτού, στο κύπελλο πρωταθλητριών της Ευρώπης.Έτσι με το ξεκίνημα της δεκαετίας του '60 δημιουργείται η Α' Εθνική κατηγορία.Το ξεκίνημα της δεκαετίας του'80 καθιστά πλέον,το ελληνικό ποδόσφαιρο επαγγελματικό.Οι ομάδες μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ) και την ευθύνη του πρωταθλήματος φέρει η (ΕΠΑΕ) Ένωση Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών μαζί με την ΕΠΟ.
(Να υπογραμμίσω εδώ πως αναφέρουμε εγκυκλοπαιδικά κάποια στοιχεία για τις ομάδες που κατέκτησαν τα πρωταθλήματα.Τυχόν αξιόποινες ενέργειες των διοικήσεων των ομάδων ανά περιόδους αφορούν τα θεσμικά όργανα της πολιτείας να τις διερευνήσουν και να αποδώσουν ευθύνες από και προς όποια πλευρά και αν υπάρχουν).
Money Talks:Οι επιφανείς επιχειρηματίες αγοράζουν τα πακέτα των μετοχών των ομάδων και αρχίζει το πανηγύρι.
Μέχρι τη σύσταση της Α' Εθνικής (1959-60) ο Ολυμπιακός έχει 15 πρωταθλήματα.
Ο Παναθηναικός έχει 3. Ο Αρης έχει 3.Η Αεκ έχει 2.
Από το 1960 μέχρι το 2006 (που υφίσταται Η 'Α Εθνική) ο Ολυμπιακός 'εχει 19 πρωταθλήματα.Ο Παναθηναικός έχει 16 πρωταθλήματα.η Αεκ έχει 9 πρωταθλήματα.
Ο Παοκ έχει 2 πρωταθλήματα.Η Λάρισα έχει 1 πρωτάθλημα.
Από το 2007 μέχρι το 2015 (Εποχή Super League) ο Ολυμπιακός έχει 8 πρωταθλήματα.
Ο Παναθηναικός έχει 1.
Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα (σύμφωνα με τους τίτλους του πρωταθλητή) από τότε που υπάρχει το Ελληνικό ποδόσφαιρο.Ο Παναθηναικός είναι δεύτερος.Τρίτη είναι η Αεκ.Τέταρτος είναι ο Αρης.Πέμπτος είναι ο Παοκ.Έκτη είναι η ομάδα της Λάρισας.
Αυτή είναι η αλήθεια με αριθμούς.Κατά ένα περίεργο τρόπο κάποιοι, κυρίως αντί Ολυμπιακοί (τυχαίο?...)προσπαθούν να μειώσουν ή να εκμηδενίσουν και τα πρωταθλήματα που έγιναν πριν τη σύσταση της Α' Εθνικής κατηγορίας.Λες και δεν υπήρχε ποδοσφαιρική δραστηριότητα στην Ελλάδα τριάντα χρόνια πριν και μάλιστα εναρμονισμένη με τους παγκόσμιους κανόνες του ποδοσφαίρου της τότε εποχής.Λες και δεν ήταν νόμιμα,έγκυρα και διασυλλογικά τα πρωταθλήματα.Παρόλο που συμμετείχαν και οι ομάδες που υποστηρίζουν!Η αλήθεια είναι πως δεν τους συμφέρει η συγκομιδή καθώς τους φέρνει αιωνίως δευτερότριτους.
Πάμε πάλι: Προσπαθούν να τα μετρήσουν από το 1960 και μετά που ξεκινά η Α' Εθνική κατηγορία.Πάλι δεν τους βγαίνουν.Πάλι δεύτεροι και τρίτοι έρχονται.
Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα σύμφωνα με τους τίτλους.(Αλήθεια αν κάποιος δεν θεωρείται πρώτος σύμφωνα με τους τίτλους που κατακτά με τι άλλο μπορεί να θεωρείται?...)
Εκτός και αν κάποια άλλη Ελληνική ομάδα κατακτήσει Ευρωπαικό τίτλο στο ποδόσφαιρο ενώ ο Ολυμπιακός δεν θα έχει.
Όσα δεν φτάνει η αλεπού: Αρχίζει η καραμέλα της <παράγκας> προσπαθώντας να μειώσουν αυτό που αδυνατούν να φτάσουν και να ξεπεράσουν.Η κλασσική καταστροφική νοοτροπία του ανθρώπου που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τους άλλους αντί να προσπαθεί να καλυτερέψει τη θέση του και να εξελιχθεί.
Γελάνε και οι πέτρες,τελικά, ακούγοντας κάποιους να λένε πως τα δικά τους ήταν <καθαρά> ενώ του Ολυμπιακού δεν είναι.Θυμούνται φάσεις, ανεβάζουν video, θυμούνται μόνο τις αδικίες (που πράγματι έγιναν σε ορισμένες περιπτώσεις ) εις βάρος τους αλλά δεν θυμούνται ποτέ τις αδικίες που διέπραξαν οι ομάδες τους εις βάρος του Ολυμπιακού ή άλλων ομάδων.Μόνο που η επιλεκτική ειλικρίνεια δεν είναι ειλικρίνεια.Είναι προστυχιά.Προσέξτε μόνο μην ξεσκονίσουμε τα αρχεία και φανεί πως όλοι εκείνοι που κατηγορούν τον Ολυμπιακό ήταν πρωτεργάτες (από τότε...)και οι χειρότεροι(!) για τις κατηγορίες που του προσάπτουν.Θα αναφέρω μόνο τα εννέα <πέτρινα χρόνια> του Ολυμπιακού ο οποίος,επί Μπλαχίν,έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και άλλοι του <έκλεβαν> τους τίτλους τότε.Εκεί δεν υπήρχε παράγκα? Όλα ήταν καλά καμωμένα τότε?Λοιπόν,αν υπάρχει <παράγκα> υπάρχει από παλιά και ή δεν έχει χρώμα ή αλλάζει χρώματα ανάλογα με το ποιός τη στήνει.
Και μην ακούω ανοησίες του στυλ : Επί κυριαρχίας του παναθηναικού πήραν κι άλλοι τίτλους.
Ήταν η εποχή που το <πάνω χέρι> είχε ο παναθηναικός αλλά το είχε ως η δεύτερη ομάδα. Οπως και η Αεκ και εκείνη για κάποια φεγγάρια κυριάρχησε.Αλλά κυριάρχισε και πήρε τίτλους ως ητρίτη ομάδα.
Αυτούς τους τίτλους μπόρεσαν να πάρουν.Αυτούς πήραν!Ούτε το ποδόσφαιρο ήταν πιο καθαρό
(πιο <βρόμικο> μπορεί να ήταν...) , ούτε φιλανθρωπίες έκαναν στις άλλες ομάδες.Αυτές ήταν οι δυνατότητές τους.
Ας πάει και το παλιάμπελο : Η πολύχρονη στέρηση προκαλεί εκνευρισμό,παρενέργειες και ανεπανόρθωτες βλάβες στο μυαλό.Αφού δεν μπορούμε να φτάσουμε τον δαφνοστεφανομένο ας προσπαθήσουμε να υποβιβάσουμε ολόκληρο το <προιόν> και την ιστορία του.Αν τύχει και είμαστε μπροστά στη βαθμολογία (τηλεοράσεις,τύπος ,εφημερίδες) θα λέμε πως διεξάγεται το πιο αξιόπιστο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων(!) Και μόλις μας ξαναπεράσει ο Ολυμπιακός θα λέμε πως δεν μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε σ' ένα στημένο πρωτάθλημα της πλάκας.Που ξέρεις, στο τέλος μπορεί και να το πιστέψουμε.Και το κυριότερο,θα ξεχάσουμε να κρύβουμε την ανεπάρκειά μας να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Εν κατακλείδι,η κάθε ομάδα έχει τη δική της ιστορία και τις δικές της χρυσές και μαύρες σελίδες ανάλογα με τα επιτεύγματα, τις επιτυχίες και αποτυχίες της.
Στον βασιλιά των σπορ ο Ολυμπιακός ανέκαθεν ήταν η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα.
Είτε αρέσει είτε όχι αυτή είναι η αλήθεια.
(Όπως στο μπάσκετ -το μοναδικό ομαδικό άθλημα όπου ο αιώνιος αντίπαλος είναι καλύτερος του Ολυμπιακού, - παρόλο που η φυσιολογία και η οικονομική δομή του αθλήματος είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του ποδοσφαίρου...- είναι ο Παναθηναικός, όχι μόνο γιατί είναι κυρίαρχος στα εγχώρια πρωταθλήματα αλλά γιατί έχει διαπρέψει και στο ευρωπαικό περιβάλλον).
Όσο οι υπόλοιπες ΠΑΕ δεν επενδύουν για να γίνουν πραγματικά ανταγωνιστικές οι ομάδες τους έτσι θα συνεχίζεται η ιστορία.
Γιάννης Βασιλείου.
Από το αγαπημένο web radio ακούγεται το <Roses are Red>
Ο άνθρωπος είναι το καλύτερο και το χειρότερο <πράγμα> που κυριαρχεί επάνω στη γή.Ο μοναδικός απώτερος σκοπός του είναι να κυριαρχεί και να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους και όταν μπορεί να κυριαρχεί επάνω στους άλλους ανθρώπους.Είτε ως άτομο απέναντι σε άτομο, είτε ως μέλος ομάδας-φυλής-κοινωνίας -χώρας ,απέναντι σε άλλες ομάδες-φυλές-κοινωνίες-χώρες.Αρέσει δεν αρέσει αυτός είναι ο κανόνας.Οτιδήποτε άλλο αποτελεί την εξαίρεση.Είτε αυτό αφορά διαπροσωπικές σχέσεις είτε αφορά συμμαχίες και διακρατικές σχέσεις.
Έννοιες όπως : Δημοκρατία,Ελευθερία,Ανεξαρτησία,Ισότητα,Ανεξηθρησκεία ,συνύπαρξη των λαών και σεβασμός της διαφορετικότητας είναι απλά μπούρδες!Το έχουν αποδείξει οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.Και ο τρίτος, οικονομικός μέχρι στιγμής, πόλεμος.Ο ίδιος ο ευρωπαικός διαφωτισμός (που για όσους γνωρίζουν πραγματικά ιστορία ξεκίνησε από το μεγάλο νησί με οραματιστές όπως ήταν ο Τζων Λόκ ο προπομπός του <κοινωνικού συμβολαίου> ... ,απλά το πυροτέχνημα <έσκασε> στη Γαλλία...) είναι μια τρύπα στο νερό!Μπορεί ο μεγάλος αυτός άγγλος φιλόσοφος να πίστευε πως οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά στο φυσικό τους περιβάλλον είναι περισσότερο δημιουργικοί, σόφρωνες, λογικοί και λιγότερο επιθετικοί.Αλλά η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας ήρθε να ανατρέψει όλες τις καλές προθέσεις και πεποιθήσεις των ανθρώπων που είχαν ή έχουν κοινές αντιλήψεις με αυτές του Τζών Λοκ για τη φύση του ανθρώπινου είδους.Το περίφημο κοινωνικό συμβόλαιο σε θεωρητικό επίπεδο δεν ήταν τίποτ 'άλλο παρά μια συμφωνία ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες.Μια συμφωνία με αμοιβαίους όρους.Οι πολίτες αποδέχονταν να περιορίσουν την ελευθερία τους και σε αντάλλαγμα το κράτος έπρεπε να εγγυηθεί την διασφάλιση των φυσικών τους δικαιωμάτων .Δηλαδή της ζωής,της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας τους.Εάν το κράτος δεν τηρούσε αυτή τη συμφωνία , αυτό ήταν το κοινωνικό συμβόλαιο,τότε οι άνθρωποι θα μπορούσαν να το ακυρώσουν και να εξεγερθούν.
Τα γράμματα, οι τέχνες, οι επιστήμες, η βιομηχανική επανάσταση αργότερα,εφαρμόστηκαν επιλεκτικά και με σκοπιμότητα από τους δυνατούς προς τους αδύνατους.Το μόνο που είχαν σαν συνολικό αποτέλεσμα ήταν να χρησιμοποιήσουν το κάθε νέο επιστημονικό επίτευγμα σαν μέσο ελέγχου και επιβολής επάνω στον άνθρωπο.Όποιος προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο, είναι χειρότερος ως άτομο-λαός-χώρα απ'ότι ολόκληρος ο μεσαίωνας!
Το καλό υπάρχει αυθόρμητα και δρα και εκδηλώνεται σύμφωνα με αυτό που μπορεί(αν μπορεί)να νιώσει ο καθένας ξεχωριστά για αυτόν που θεωρεί συνάνθρωπό του.Όπως ακριβώς συμβαίνει από την αντίθετη πλευρά όταν κάποιος νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του.Το καλό δεν χρειάζεται νόμους και τάξη για να συμπεριφερθείς και να το πράξεις.Αυτά είναι απαραίτητα για να περιοριστεί η <κακή δράση>.
Η ίδια η παγκοσμιοποίηση είναι μια πλάνη.Δεν υπάρχει!.Είναι ο υπέρτατος βαθμός ελέγχου.Σχεδόν αμετάκλητος.Δεν υπάρχει αλληλεγγύη των κρατών.Δεν υπάρχει καμία ευρωπαική ένωση.Ποτέ δεν υπήρξε! Όλα είναι ένα καλοστημένο παραμύθι συμμαχιών και συμφερόντων.
Εδώ οι άνθρωποι σήμερα -και καθώς ο συνολικός πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται δραματικά- δεν μπορούν ειρηνικά ούτε τα αυτοκινητά τους να παρκάρουν, ούτε να καταλήξουν στα κοινόχρηστα(!) μιας πολυκατοικίας(άλλοι είναι ιδιοκτήτες , άλλοι ένοικοι) γιατί οι δραστηριότητες των περισσοτέρων διαχειριστών είναι τουλάχιστον ύποπτες...Θα συνεννοηθούν οι κυβερνήσεις που ψηφίζουν? Ή ακόμη χειρότερα τα κράτη?Εδώ πολλές χώρες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ντόπια,τη δική τους φτώχεια,εγκληματικότητα και διαφθορά τους ζητάνε επιπλέον να αντιμετωπίσουν και τα ξενόφερτα αυτά φαινόμενα? Ποιός σεβασμός της διαφορετικότητας?Ποιός είναι αυτός που ήρθε σήμερα στο κατώφλι σου να σε επικρίνει για τη θρησκεία σου,θέλοντας να εγκαθιδρύσει τη δική του ? Για ποιό δικαίωμα της ανεξιθρησκείας μιλάμε? Ποιά ελευθερία που δεν καταπατά την ελευθερία του άλλου? Βάλτε έναν καπνιστή στο ίδιο δωμάτιο με έναν μη καπνιστή και ζητήστε τους να συμβιώσουν.Δε γίνεται! Τότε με ποιό δικαίωμα πραγματοποιείται αυτή η ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση? Στο όνομα τίνος,ποιών συμμαχιών και ποιών συμφερόντων?
Στην πραγματικότητα ο καπνιστής με τον μη καπνιστή δεν θα έπρεπε να συναντηθούν ποτέ,γιατί δεν θα υπάρξει <υπνοδωμάτιο> που να τους χωρέσει και τους δυό.(Το να τους ζητάς να συμβιώσουν είναι σα να ζητάς από ένα ψάρι να σκαρφαλώσει στο δέντρο όπως κάνει μια μαιμού!)Και αν τύχει να συναντηθούν θα αναγκαστούν να διασταυρώσουν τα ξίφη τους στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν χώρο καθώς ο ένας θα ζητά από τον άλλον να υποχωρήσει.
Το ερώτημα είναι ένα: Στη συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας ποιός είναι ο Αποικιοκράτης? Ποιός εισβάλλει στο σπίτι σου?Ξεριζωσέ του την καρδιά και δώστου να τη φάει.
Mr Soul Radio
...από το αγαπημένο web radio ακούγεται το <Frontier Psychiatrist> by AVALANCES
Με το χρήμα δεν αγοράζεις την ευτυχία.Εξαγοράζεις τη δυστυχία.Δεν είναι καθόλου το ίδιο. Δυστυχία είναι για παράδειγμα,να μην μπορείς να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου ή το ενοίκιό σου και να καλύψεις τις βασικές βιολογικές σου ανάγκες.Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που επειδή έχουν πολλά χρήματα δεν τους έχουν απασχολήσει ποτέ στη ζωή τους τέτοιoυ είδους <ανάγκες>.
Και όμως,σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αρκετοί από αυτούς ή δεν έχουν γνωρίσει την ευτυχία ή δεν είναι ευτυχισμένοι.Αυτή είναι μια τρανή απόδειξη πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία.Όσα εκατομμύρια και αν ξοδεύονται στο λεγόμενο <shopping Therapy>,όσες αυλές και στρατούς από...φίλους κι αν φτιάξουν τα χρήματα(και όχι οι Άνθρωποι) τα κενά παραμένουν και η ευτυχία δεν έρχεται.Ίσως γιατί η ευτυχία βρίσκεται κάπου αλλού .Ίσως διότι ακολουθεί μια διαδρομή ξεκινώντας καταρχήν από τα ανθρώπινα γονίδια τα οποία προκαθορίζουν σ' ένα μεγάλο βαθμό το κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να νιώσει ευτυχισμένος για να καταλήξουν στο περιβάλλον, τα ερεθίσματα και τα βιώματα που θα <πλέξουν> την κάθε ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα η οποία θα μπορεί ή δεν θα μπορεί να αντιληφθεί και να νιώσει την ευτυχία. Αυτό δεν σημαίνει πως όποιος έχει αρκετά χρήματα δεν μπορεί να είναι και ευτυχισμένος.Δεν είναι όμως το χρήμα αυτό που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους.Συνήθως όταν κάποιος ζεί κοντά ,ή κάτω από το όριο της φτώχειας το χρήμα για εκείνον ,είναι το παν. Φαντάζει και ως ευτυχία.Και δεν μπορεί να σκεφτεί ή να απολαύσει οτιδήποτε άλλο.Ούτε το ότι μπορεί να είναι υγιής.Ούτε ένα αυθόρμητο ανταποδοτικό χαμόγελο.Ούτε ένα ζεστό ηλιόλουστο πρωινό,ούτε μια νύχτα με πανσέληνο δίπλα στη θάλλασσα.Το χειρότερο είναι πως ακόμα κι αν είχε τα χρήματα που δεν έχει πάλι δεν θα μπορούσε!Αλλά δεν το ξέρει!(Υπάρχουν πλούσιοι και τσιγγούνηδες,όπως υπάρχουν φτωχοί και τσιγγούνηδες.Υπάρχουν πλούσιοι και γενναιόδωροι,όπως υπάρχουν φτωχοί και γεννεόδωροι.)Θα συνέχιζε,όπως χιλιάδες άλλοι,ανικανοποίητος να ζει μέσα σε υπερπολυτελή τσιμεντένια κλουβιά χτισμένα γύρω από ένα ασανσέρ.Ή να κλαίει ολομόναχος μέσα σε μια πόρσε.Είναι αυτονόητο ότι,από υλικής άποψης, θα είναι σε καλύτερη θέση από εκείνον που δεν έχει στέγη ή που κλαίει μέσα σ'ένα μικρό κουβαδάκι που μοιάζει με αυτοκίνητο αλλά ευτυχισμένο δεν τον λες.
Απογευματινή ώρα με τον ουρανό στο βάθος του ορίζοντα να μοιάζει με ξεθωριασμένο τριαντάφυλλο.
Από το αγαπημένο web radio ακούγεται το υπέροχα γλυκανάλατο
<The This This>
Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο για το
θάνατο του Clubbing, τα Club που κλείνουν σε πολλές ευρωπαικές χώρες και
βεβαίως και στην Ελλάδα.Τα όσα αναφέρθηκαν εκεί αφορούσαν κυρίως τη
διασκέδαση των 90'ς.
Τα
ίδια όμως θα μπορούσε να πεί κάποιος που έζησε τη διασκέδαση της Disco ή
των καθαρόαιμων μπουζουκάδικων στα τέλη της δεκαετίας του'70 και αρχές
των 80'ς.Είναι δεδομένο πως οι εποχές αλλάζουν.Όπως αλλάζουν και οι
άνθρωποι,η μουσική,η μόδα, η κουλτούρα,οι συνήθειες , ο τρόπος ζωής και
διασκέδασης.Η ειδοποιός διαφορά όλων των προηγούμενων εποχών (από τα
60'ς με τους Beatles και τους Stones που άλλαξαν τη μουσική ,μέχρι σήμερα με την ηλεκτρονική μουσική σε όλες της τις εκφάνσεις) είναι το διαδίκτυο.Το ίντερνετ είναι αυτό που άλλαξε τον τρόπο που ο κόσμος βγαίνει ή δεν βγαίνει σήμερα.Δηλαδή,
ο περισσότερος κόσμος έβγαινε παλιά για να ακούσει μουσική,να γνωρίσει
κόσμο,να ερωτοτροπήσει.Σήμερα έχουμε ό,τι είδος μουσικής θέλουμε μέσα
στο σπίτι μας με το πάτημα ενός κουμπιού.Παρόλο που και αυτό ακόμα έχει
περάσει για αρκετούς,κυρίως εκείνους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν μια
τέτοια δυνατότητα, σε δεύτερη μοίρα.(Για τους ίδιους ,περίπου, λόγους
κάτι αντίστοιχο έχει γίνει και με το ραδιόφωνο.Αλλά σε αυτό θα αναφερθώ
άλλη φορά).
Ο κόσμος σήμερα σε
μεγάλο ποσοστό ερωτοτροπεί και φτιάχνεται μέσα από ένα μόνιτορ.Ανεβάζει
και κατεβάζει εικόνες, φωτογραφίες, πρόσωπα, χώρους.Σκηνοθετεί video
είναι πρωταγωνιστής ή κομπάρσος,κάνει παρέα, εμφανίζεται και
εξαφανίζεται,μοιράζεται μουσική,σκέψεις και συναισθήματα(λέγοντας
αλήθειες και ψέμματα) με αυτούς που επιθυμεί.Δουλεύει,κερδίζει χρήματα
αγοράζει και πουλάει μέσα από το διαδίκτυο.
Μπορεί να κάνει
δηλαδή,σχεδόν, οτιδήποτε θα έκανε και τότε που δεν είχε το ίντερνετ.Μόνο
που τώρα όλα γίνονται προγραμματισμένα και αστραπιαία.Αυτή η εξέλιξη
από μόνη της είναι εφάμιλλη της βιομηχανικής επανάστασης και της
διάσπασης του ατόμου.
Είναι φαινόμενο.Μοιάζει με κάτι μαγικό.Το
κατά πόσο αυτό το φαινόμενο του διαδικτύου και της πληροφορίας θα
αποτελέσει τον μοχλό μιας ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, αν τελικά πάμε
προς τα κει,ή θα οδηγήσει γενιές ανθρώπων στην απομόνωση και την
κατάθλιψη είμαι ο τελευταίος που θα το πει καθώς ο κάθε χρήστης θα
έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει τα όρια και τους λόγους που
χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.Διαφορετικά είναι σαν κάποιος να βγαίνει στους
δρόμους προσπαθώντας να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο χωρίς να έχει
ξαναπιάσει τιμόνι στα χέρια του.
Άλλαξε
εντελώς, μέσω της τεχνολογίας, ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων.Βλέπε
τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα = Η.Υ. που είναι πιά προέκταση του χεριού
μας ,μέχρι να μπούν μέσα σε αυτό ,για να αντικαταστήσουν εντελώς τα
computer όπως τα ξέρουμε σήμερα. Μπορούμε κάλλιστα να μιλάμε για δύο
διαφορετικά είδη ανθρώπων.Οι άνθρωποι του 20ου αιώνα και οι άνθρωποι του
21ου αιώνα.Μπροστά σε μια οθόνη με άμεσο και αμφίδρομο τρόπο (καμία
σχέση με την οθόνη της τηλεόρασης που θεωρείται τόσο παλιά όσο και ο
δράκουλας) έχεις τη δυνατότητα να κάνεις και να δεις τα πάντα!Σκεφτείτε
μόνο πόσοι άνθρωποι θα πάθαιναν αμόκ αν κάποιος τους έβαζε να ζήσουν
χωρίς τα social media και χωρίς το κινητό τους τηλέφωνο...Και αυτό δεν
το αναφέρω με κριτική διάθεση παρά μόνο σαν διαπίστωση.
Και
για να το διανθίσουμε με ολίγον χιούμορ, ένας από τους λόγους της
υπογεννητικότητας είναι και το sex μέσω πληκτρολογίου!Τα παιδιά που
γεννιούνται σήμερα -εφόσον ο πλανήτης θα εξακολουθεί να γυρίζει
κανονικά- όταν γεράσουν, ενώ εμείς θα είμαστε αστρόσκονη, θα συναντήσουν
το είδος των ανθρώπων του Avatar!Ναι, εκείνης της ταινίας επιστημονικής
φαντασίας του James Cameron το 2009 που στα μάτια των περισσοτέρων
έμοιαζε με παραμύθι και το μυαλό τους αδυνατούσε να την παρακολουθήσει
σοβαρά.
Τώρα σχετικά με τα
clubs πολύ απλά άλλαξε η μόδα.Εκεί ,δηλαδή, που υπήρχαν οι μεγάλοι
χώροι(τα clubs- Μπουζούκια- Discotheque παλιότερα) δύο, τρείς, ανά
περιοχή,αντικαταστάθηκαν από δεκαπλάσιους μικρούς χώρους(Cafe-
Bar-μουσικο-μεζεδοκαταστάσεις, κ.λ.π.) και έτσι μοιράστηκε ο κόσμος.Οι
dj's τότε (οι καλοί στο είδος τους) ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.Τώρα που
ο καθένας μπορεί να κάνει τον dj -χωρίς να έχει ούτε ιδιαίτερες
γνώσεις,ούτε τεχνική- δημιουργούνται και πιό μικροί χώροι.(Χωρίς αυτό να
σημαίνει πως δεν μπορείς να συναντήσεις και εκεί αξιόλογους djs και
μουσικές).Ο dj που έχει την μεγάλη παρέα είναι ο καλύτερος για τους
μαγαζάτορες.Σύν το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει για να ξοδέψει
αυτά που ξόδευε στα 90'ς για τη διασκέδασή του στους μεγάλους χώρους των
clubs, παίρνει ένα ποτό,ένα ποτήρι κρασί, ή κανά-δυό μπύρες και τη
βγάζει- όταν αποφασίσει να βγεί- σε αυτούς τους πιο μικρούς χώρους.
Μου
έκαναν εντύπωση λοιπόν, δύο πράγματα: αυτή η διάχυτη υπέρμετρη κλάψα
,για το clubbing που έχει περάσει ανεπιστρεπτί (λες και αυτό δεν θα
έκανε τον κύκλο του ,όπως το κάθε τι, για να αντικατασταθεί από κάτι
άλλο...) και το ότι ντε και καλά έπρεπε,και μάλιστα ως προιόν
υποκουλτούρας για ορισμένους, όλη αυτή η μόδα να είναι συνυφασμένη με τα
ναρκωτικά.
Τελικά εμείς που ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική από
τις πίστες των 80'ς ,που διαπρέψαμε στα 90'ς βάζοντας δίσκους σε
χιλιάδες άτομα και δεν το είδαμε ποτέ έτσι πρέπει να ήμασταν πολύ
πίσω.Αν δηλαδή χρειάζεται να κάνεις ναρκωτικά για να γράψεις,να παίξεις
και να ακούσεις μουσική, να χορέψεις και να γελάσεις με τον διπλανό σου,
να φλερτάρεις ή να κάνεις sex ,τότε είσαι ζόμπι.Απλά δεν το ξέρεις!Αν
δηλαδή ο κόσμος τότε διασκέδαζε ακόμα και όταν στα πικ απ παιζόταν
Techno, επειδή ήταν υπό τη επήρεια ουσιών και όχι γιατί έτσι αισθανόταν
αυθόρμητα, με τον ήχο,τα φώτα, την μουσική, πίνοντας κανα δυό ποτά και
με τους υπόλοιπους θαμώνες γύρω του,αν τα μεγάλα clubs είχαν μετατραπεί
σε σημείο πώλησης πανάκριβων χημικών ουσιών, τότε ακόμα καλύτερα που
εξαφανίστηκαν.Αλλά επειδή σίγουρα δεν ήταν έτσι (τουλάχιστον όχι για
όλους) τα club έκλεισαν επειδή πέρασε η μόδα τους.(Τα drugsπάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν και γύρω από τη μουσική.Μάλιστα
ανά δεκαετίες αλλάζουν.Βγαίνουν και καινούργια όπως ,τότε,το χάπι
exstasy που έγινε και track (exstasi extano) στα club των 90'ς που
έπαιζαν Techno.Κάτι αντίστοιχο με τη μαριχουάνα και τα παραισθησιογόνα
των <παιδιών των λουλουδιών> των '70'ς.Το ερώτημα είναι ποιοί τα
χρειάζονται.Στην πραγματικότητα κανένας.Κάποιοι μάλλον θα
πεθάνουν ή θα σακατευτούν από τη χρήση τους ενώ εκείνοι που κατάφεραν να
τους εθίσουν σε αυτή, σίγουρα θα θησαυρίζουν με τον πιο απροκάλυπτο
τρόπο ανά τους αιώνες.Ένας νέος οργανισμός έχει από μόνος του τέτοια
φυσική ενέργεια ορμή και δύναμη που δεν χρειάζεται καμία ουσία.Ούτε καν
το απλό τσιγάρο που ως μια <κοινωνική ανάγκη> πέρασε στον ομφάλιο
λώρο των κοριτσιών, μέσα από διαφημιστικές καμπάνιες και διάφορα
κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρότυπα ως προιόν κουλτούρας στους νέους
του 20ου αιώνα ,με αποτέλεσμα να δείχνει σύνηθες και φυσιολογική μια
άκρως επιβλαβής για τον ανθρώπινο οργανισμό συνήθεια. Η νεανική ηδονή
που μπορεί να απελευθερωθεί και να εξωτερικευτεί δεν συγκρίνεται ούτε με
όλα τα πιο ακριβά ναρκωτικά μαζί.)
Τελειώνοντας
με τα clubs, αν θέλουμε να τα θυμόμαστε όλα, αρκετά από αυτά ανά την
Ελλάδα ήταν στημένα στην λογική της αρπαχτής, ήταν απρόσωπα και
κακόγουστα.Με χάλια συστήματα εξαερισμού, απαράδεκτο ήχο, ποτά-πετρέλαια
και παρταλοτράγουδα.Το ίδιο κλίμα μπορεί να συναντήσετε και σήμερα
στους πιο μικρούς χώρους που η εποχή και οι συνθήκες επιβάλλουν.Μην σας
ξεγελάνε.
Είναι οι
μικρογραφίες του κακού προτύπου.Όπως αντιστρόφως υπάρχουν και οι
μικρογραφίες των καλών προτύπων.Μπορεί οι γενιές που μεγαλώνουν και
περνούν να θυμούνται με νοσταλγία αυτά που έζησαν.Αυτό είναι
ανθρώπινο.Άσχημο είναι να λένε πως εκείνοι τότε <διασκέδαζαν
πραγματικά> και να αφορίζουν οτιδήποτε το καινούργιο ή αυτό που δεν
μπορούν να καταλάβουν.Άλλωστε και οι σημερινοί νέοι θα μεγαλώσουν και θα
περάσουν με τη σειρά τους.
Υπάρχουν υπέροχα σημεία και σήμερα.
Μια
χαρά βρίσκω και σήμερα ,εν έτη 2015, τους πιο μικρούς χώρους 60 -120
ατόμων αρκετοί εκ των οποίων είναι φτιαγμένοι με πολύ μεράκι και
προσεγμένοι σε όλους τους τομείς.Έχω περάσει αρκετές καταπληκτικές
βραδιές ακούγοντας μουσική με τους θαμώνες τέτοιων πιο μικρών καταστημάτων.
Η
μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν αληθινό δισκοθέτη είναι να τον ρωτάνε
(άγνωστοι!) να τους πει πιο είναι το κομμάτι που παίζει (δεν έχουν όλοι
track id.Άσε που μπορεί η μουσική να μην ακούγεται απαραίτητα με
αναγνωρίσιμο τρόπο...)και να τους γράφει σε χαρτάκι το τραγούδι.
Και αν τελικά ένας δείκτης διασκέδασης είναι για παράδειγμα ο χορός
και το ξεφάντωμα, όπως συνέβαινε παλιά τότε αν είναι να συμβεί,ας γίνει επειδή ήπιαμε
σιγά-σιγά με παρείστικη διάθεση και ωραίες παρουσίες γύρω μας δύο ποτηράκια οίνου ακούγοντας μουσικές
που μας έφτιαξαν τη βραδιά.Όχι με το ζόρι.Όχι γιατί κάποιοι ,αδειάζοντας
το χρόνο σας,έπαψαν πια να πουλούν τους κουραμπιέδες τους πριν από τα
χριστούγεννα.
Γιάννης Βασιλείου.
Από το web radio ακούγεται το <Love is the drug> των Roxy Music.
Αν εξαιρέσουμε μια μειοψηφία ανθρώπων που δεν επιθυμεί να έχει λογαριασμούς στο διαδίκτυο και αυτοί είναι οι λιγότερο φακελωμένοι,όλοι οι υπόλοιποι είμαστε φακελωμένοι σε βαθμό μάλιστα που οι περισσότεροι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν.(Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε λόγω άγνοιας,είτε γιατί δεν τους ενδιαφέρει να το καταλάβουν μιας και στην παρούσα φάση, δεν νιώθουν ότι διαπράττουν κάτι το μεμπτό και δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν ή να κρύψουν).
Όλα πλέον φαίνονται και ακούγονται. Από τα κινητά τηλέφωνα ειδικά αυτά της προηγμένης τεχνολογίας,από το taxis της εφορίας που βλέπει τι έχουμε και δεν έχουμε, αν χρωστάμε και πόσα (για όσους τουλάχιστον ξέρουν να διαβάζουν είτε είναι επιχειρήσεις είτε απλοί φορολογούμενοι πολίτες, δεν κινδυνεύουν πιά από τις εξαπατήσεις ορισμένων λογιστών...) μέχρι τους λογαριασμούς στα social media, face book, twitter κ.λ.π. και τους πάσης φύσεως λογαριασμούς που έχουμε δημιουργήσει στο διαδίκτυο.
Εδώ μιλάμε για στρουθοκαμηλισμό άνευ προηγουμένου όταν λέμε πως το πλαστικό χρήμα θα μας καταδυναστεύει, όταν εμείς οι ίδιοι -άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο- έχουμε βγάλει φόρα παρτίδα τα προσωπικά μας στοιχεία σε κοινή θέα.(Λες και πριν την εποχή των social media και του f.b. όποιος ήθελε να βρεί φίλους έβγαινε στους δρόμους και φώναζε τι έκανε,τι έφαγε,τι φόρεσε,πως κοιμήθηκε και πως ξύπνησε. Και αν τέλικα κάποιος το έκανε ή κάνει κάτι τέτοιο το πιο πιθανό είναι να τον ακολουθεί μια κουστωδία τρελλογιατρών... ).
Ήδη μέσα από τα social media είναι γνωστά τα πάντα! Οι σκέψεις των ανθρώπων,οι συνήθειες,οι προτιμήσεις για το κάθε τι.Τα λέμε μόνοι μας.Τα φωνάζουμε με φωτογραφίες για το που είμαστε, με ποιούς και τι κάνουμε.Και το χαιρόμαστε κιόλας! Και εντάξει ως ένα σημείο αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό σημάδι των καιρών και της εξέλιξης της τεχνολογίας.Να σου δίνει δηλαδή την δυνατότητα να έχεις τόσο άμεση πρόσβαση στον ονομαζόμενο δημόσιο λόγο και να αυτοπροβάλεσαι (βλέπε you tube) όπως παλιότερα μπορούσαν μόνο οι ηθοποιοί και τα διάσημα πρόσωπα να κάνουν.Τώρα βέβαια το κατά πόσο γνήσιο είναι και πόση απήχηση έχει <όλο αυτό> στον υπόλοιπο κόσμο και ποιά τα ενδεχόμενα οφέλη του είναι μια άλλη ιστορία με πολλές ερμηνείες.
Το μόνο βέβαιο είναι πως μιλάμε για καρά-φακέλωμα.
Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κάποιος να πει,και πολύ σωστά, πως εκείνοι που δεν επιθυμούν έναν τέτοιο εξονυχιστικό έλεγχο, μέσω του πλαστικού χρήματος,θα πρέπει να είναι ή φοροφυγάδες ή δεν θα μπορούν με τίποτα να δικαιολογήσουν τα πλούτη και τα εισοδήματά τους.Αυτό όμως εναπόκειται στους μηχανισμούς ενός οργανωμένου και αξιόπιστου κράτους (υπουργείου οικονομικών,εφορίας) να το αποσαφηνίσει και όχι απαραίτητα καταργώντας ολοσχερώς τα μετρητά.
Επειδή όμως το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις η απόλυτη κατάργηση των μετρητών ίσως να είναι η ταφόπλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Γιατί είναι άλλο πράγμα να συνυπάρχει το μετρητό χρήμα με το πλαστικό χρήμα και να υπάρχει πάντα - για όποιον μπορεί - η δυνατότητα επιλογής και άλλο πράγμα να υπάρχει μόνο το πλαστικό χρήμα.Δεν υπάρχει περίπτωση εάν θέλει η εφορία να μην μπορεί,με την κατάλληλη διασταύρωση στοιχείων για τον κάθε πολίτη και κάθε επιχείρηση,να βλέπει εάν κάποιος φοροδιαφεύγει ή δηλώνει πλαστά εισοδήματα παρά μόνο με την επιβολή του πλαστικού χρήματος, μέσω λόγου χάρη μιας κάρτας,γιατί αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί (και να είναι) ένα πρόσχημα.
Και ο απώτερος σκοπός διαφορετικός.
Διότι ακούγεται πως εξαιτίας της φοροδιαφυγής,της τρομοκρατίας και των παράνομων δραστηριοτήτων δικαιολογούνται όλοι οι νόμοι και προετοιμάζονται όλα αυτά.Ακόμη και αν πρόκειται για την κατάργηση της οριστικής ελευθερίας του πολίτη?
Εάν τελικά το πλαστικό χρήμα αντικαταστήσει εντελώς τα μετρητά για όλες μας τις συναλλαγές, ξεκινώντας από τις νεοσύστατες επιχειρήσεις, εν συνεχεία στις ήδη υπάρχουσες για να εξαπλωθεί στη συνέχεια σε όλο το κοινωνικό φάσμα,αναπόφευκτα ολόκληρη η κοινωνία (μετά και οι κοινωνίες άλλων κρατών...) θα οδηγηθεί στην αιώνια σκλαβιά του πλαστικού-ηλεκτρονικού χρήματος.Θα είναι πανεύκολη όχι μόνο η καταγραφή των καταναλωτικών δαπανών αλλά και το ψυχολογικό προφίλ και οι συνήθειες των ανθρώπων που θα προκύπτουν μέσα από τις αγορές που θα κάνουν.Και τώρα είναι.Αλλά τώρα υπάρχει ακόμα λίγη ελευθερία εκεί έξω.Για φανταστείτε για παράδειγμα μια ιερόδουλη που θα πληρώνεται με κάρτα και αυτομάτως το ποσόν που θα παίρνει θα καταγράφεται ηλεκτρονικά, σαν έσοδο για εκείνη και σαν έξοδο για τον πελάτη, στην εφορία.Ότι η τάδε πήρε από τον τάδε <χ> ευρώ για το αρχαιότερο επάγγελμα.Θα πει κάποιος,και πολύ σωστά, πως το μ.... σέρνει καράβι και πως πολλές έχουν σηκώσει πολυκατοικίες έχοντας ουσιαστικά μια επιχείρηση με αποκλειστικά μαύρο χρήμα.Αυτές δεν πρέπει να πληρώσουν φόρους από τα έσοδα που έχουν? Βεβαίως και πρέπει. Ίσως μάλιστα και τον υψηλότερο φόρο από όλα τα επαγγέλματα και από τους γιατρούς και τους δικηγόρους αφούν έκαναν απίστευτους τζίρους.(Εννοείται πως δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις Trafficking και εξαναγκασμού. Και δεν πλατιάζω άλλο επί του συγκεκριμένου.Ούτε μπορώ να δεχτώ ελαφρυντικά για τις γυναίκες που το έκαναν στεγνά επί πληρωμή επάγγελμα, είτε φανερά και απροκάλυπτα είτε καλυμμένες πίσω από κοινωνικά στερεότυπα. -πετυχημένους γάμους, οικογένειες με <συγκεκριμένους> γαμπρούς και νύφες κ.λ.π.
Επιλογή τους ήταν!Είναι! Και θα είναι!)
Έτσι όμως καταργείται και κάθε ιδιωτικότητα και έμφαση της προσωπικής ζωής.
Βέβαια,όταν και αν γίνει αυτό η εφορία θα βλέπει μόνο έναν αριθμό (ίσως έχουν αντικαταστήσει πλήρως ακόμα και τα ονόματά μας οι αριθμοί) για να υπολογίσει το φόρο που πρέπει να της αποδοθεί για την <χ> υπηρεσία, εμπόρευμα, προιόν κ.ο.κ.
Αν τελικά συμβεί αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη.Θα περάσει από διάφορα στάδια.Και θα έχουμε συμβάλλει κι εμείς με τη δράση μας,έστω για να δημιουργήσουμε τους προσχηματικούς λόγους για τους οποίους ένα κράτος στο όνομα της φοροδιαφυγής θα νομοθετήσει τέτοιου είδους μέτρα.
Η ευθύνη του κάθε πολίτη μεμονωμένα.Δηλαδή, όλοι γνωρίζουμε αυτό το : <30 ευρώ χωρίς απόδειξη 50 ευρώ με απόδειξη>.Αυτό όμως που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι, που νομίζουν πως εκείνη τη στιγμή γλιτώνουν το 20ευρώ , είναι πως την επομένη θα το πληρώσουν διπλάσιο και τριπλάσιο είτε με τους αυξανόμενους φόρους στα τρόφιμα, είτε με μια επινόηση τύπου ενφια , δόξα το θεό εκεί στο υπουργείο οικονομικών έχουν μεγάλη φαντασία, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι θα παρουσιάζουν στις φορολογικές τους δηλώσεις πολύ χαμηλότερα εισοδήματα από τα πραγματικά τους!
Στο μεταξύ τα λαμόγια,μόνο, ελληνόφωνα και μη, θα μπορούν να συσχετίσουν την Αγία Γραφή με τις απατεωνιές τους.Μόνο όποιος είναι λαμόγιο και δεν κόβει αποδείξεις,ανταλλάσει και ξεπλένει μαύρο χρήμα,έχει κρυφά εισοδήματα ή περιουσίες που του αποδίδουν κρυφά εισοδήματα τα οποία δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει σε έναν αντικειμενικό και ειλικρινή έλεγχο, είναι εναντίον οποιασδήποτε μορφής οικονομικού και λογιστικού ελέγχου και φυσικά της περιβόητης <κάρτας> που θα αντικαταστήσει (εν-μέρη θέλω να πιστεύω εγώ) τα μετρητά.
Από την άλλη δεν σημαίνει πως όποιος επιθυμεί να πληρώνει και να συναλλάσεται με μετρητά είναι απαραίτητα και φοροφυγάς.Και αυτό μπορούν, αν θέλουν, να το διαπιστώσουν οι κρατικοί μηχανισμοί.Επίσης θα πρέπει να απαντηθεί στους πολίτες τι θα γίνει αν οι τράπεζες,για διάφορους λόγους, αποφασίσουν να <παίξουν> με τα επιτόκια και να τα ρίξουν σε αρνητικό επίπεδο.Τι θα γίνει τότε με τα χρήματα του κόσμου? Ή τι θα γίνει με τους φόρους που σήμερα, έχοντας τα μετρητά στα χέρια του, μπορεί κάποιος να κάνει έναν διακανονισμό στην εφορία και να δίνει αυτά που μπορεί κρατώντας τα υπόλοιπα για να συντηρήσει το σπίτι και την οικογένειά του.Ποιός μπορεί να του εγγυηθεί πως αν το κράτος αποφασίσει να αυξήσει τη φορολογία,για διάφορους λόγους, δεν θα του πάρει αυτομάτως από τον λογαριασμό του με το πάτημα ενός κουμπιού αυτά που θέλει αφήνοντάς τον να τρώει ηλεκτρονικό κοπανιστό αέρα?Ας φροντίσει το κράτος να ξεσκεπάσει όλους εκείνους που επί δεκαετίες αποδεδειγμένα καταχράστηκαν ή έκλεψαν το δημόσιο χρήμα, ας φέρει τα χρήματα που <βγήκαν έξω> από τους ...έξυπνους... για να γίνουν μοχλός εκκίνησης για την οικονομία της χώρας.Ας ανοίξουν επιτέλους οι περιβόητες λίστες να δούμε ποιοί πραγματικά από κεί μέσα είναι ένοχοι και πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα.Τέλος,αν θέλουμε να μιλάμε για ένα κράτος δικαίου και της περίφημης αξιοκρατίας ας πληρώσει ο καθένας σύμφωνα με αυτά που του αναλογούν από τον πλούτο και τα πραγματικά εισοδήματα που έχει και μετά κουβεντιάζουμε για όποια κάρτα θέλει! Ή μήπως μπορεί το <Χ> κράτος να εγγυηθεί πως με την εφαρμογή ενός τέτοιου πανίσχυρου μέτρου, μιας τέτοιας <κάρτας> θα εκλείψουν τα μεγαλύτερα κυκλώματα παρα-οικονομίας ανά τον κόσμο που είναι τα ναρκωτικά, τα όπλα, και η πορνεία?
Το αιώνιο ερώτημα ήταν : Ποιός θα ελέγξει τους φρουρούς μας.
Και ποιός θα είναι σε θέση να ελέγξει τους άμεσα διαπλεκόμενους και εμπλεκόμενους με το κράτος εκτός από το ίδιο το κράτος?.Τι θα γίνει όταν η τοπική (ντόπια-εσωτερική) διαπλοκή θα πρέπει να εναρμονιστεί με τη διεθνή διαπλοκή έχοντας στα χέρια της μέσα από μια <κάρτα> τον απόλυτο έλεγχο?
Λένε πως το φθινόπωρο που πέφτουν τα φύλλα δεν πρέπει να δίνεις σημασία στα όνειρα...
Από το web radio... με ξύπνησε το <A free Man in Paris but not in Texas>
Και συνειρμηκά το (I'm not a number I'm a free man... που ακούγεται ) με πήγε στο ακόλουθο...
The mirror Game - Guy Gerber .Όταν η Techno συνάντησε τον alternative new wave ήχο.Ένα κομμάτι που ξεκινάει να παίζει καθώς μπαίνουμε στο αυτοκίνητο ένα απόγευμα ενώ μόλις έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει.Ο ουρανός είναι φορτωμένος και στο βάθος αστράφτει.Ο ήχος του κομματιού αποπνέει μια ισορροπημένη μελαγχολική ατμόσφαιρα με μια ονειρική μαγεία.
Αυτός ο γοτθικός ήχος, με αποχρώσεις από τους Joy Division και τους Chameleons μέχρι τους My Bloody Valentine και τον John Digweed, αναμιγνύει μοναδικά τις συγχορδίες των συνθεσάιζερς με αυτές τις απόηχες αινιγματικές φωνές που αγγίζουν τα όρια της κρυμμένης σεξουαλικότητας.
Η διαδρομή είναι έξω από την πόλη.Η βροχή όσο πάει και δυναμώνει.Οι φίλες μας για τη φωτογράφιση,που μας συνοδεύουν στις πίσω θέσεις τους αυτοκινήτου, είναι σχεδόν εκστασιασμένες από τον ήχο του κομματιού,τη βροχή που πέφτει με δύναμη επάνω στα τζάμια και τους συνδιασμούς των υγρών γκρι και πράσινων χρωμάτων καθώς τώρα οδηγούμε κατά μήκος μιας περιοχής με πυκνή καταπράσινη βλάστηση.Ο προορισμός μας είναι δύο ψηλοί ορθογώνιοι πύργοι φτιαγμένοι από την εποχή των σταυροφόρων κατακτητών οι οποίοι τους έφτιαξαν για να εδραιώσουν και να επιβάλλουν την κατοχή τους στη λεία και τις γαίες που κατέκτησαν με τα σπαθιά. Αυτοί οι πύργοι από τότε στέκουν αγέρωχοι εκεί, επάνω από τα μικρά χωριουδάκια του νησιού και μαρτυρούν την πολυτάραχη μεσαιώνική ιστορία της περιοχής.
Το <The mirror game> είναι από εκείνα τα κομμάτια που έχεις την αίσθηση πως δεν τελειώνουν ποτέ.Ή ακόμα καλύτερα πως ήταν πάντα εκεί!
Γιάννης Βασιλείου.
ΥΓ: Από τον Mr Soul (web radio) που φτιάχνει το soundtrack της ημέρας αλλά και της νύχτας μας ακούγεται...
Μερικά συγγράμματα και άρθρα έχουν υπάρξει και αναφέρουν πράγματα πριν από την εποχή τους.
Θύμαμαι εκεί προς τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του '90 που τα κινητά τηλέφωνα έκαναν την εμφανισή τους στην Ελλάδα.Εκέινα τα μεγάλα χοντροκομμένα (σαν τούβλα) κινητά με τις κεραίες που άνοιγαν προς τα επάνω.Λόγω ενός φίλου που τότε δούλευε σε εταιρεία με κινητά τηλέφωνα ήμουν από τους πρώτους στην πόλη που είχα ένα τέτοιο κινητό.Οι γνωστοί και οι άγνωστοι με ψιλοδούλευαν κυρίως λόγω άγνοιας (η ζήλεια έρχεται μετά,όταν καταλάβεις τι είναι αυτό που ζηλεύεις...) αλλά και απορίας για το ποιός ήμουν εγώ που είχα τηλέφωνο εκεί έξω πέρα από αυτό το σταθερό που όλοι ως τότε είχαμε στα σπίτια μας.Αν θυμάστε τα τότε κινητά τηλέφωνα ήταν πανάκριβα και κόστιζαν αρκετές δεκάδες χιλιάδες δραχμές.Το ιντερνέτ ήταν σε νηπιακή ηλικία.
Με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότεροι άνθρωποι είχαν αρχίσει να γίνονται κάτοχοι τέτοιων συσκευών.Μέχρι που έγινε κάτι το σύνηθες πια χωρίς να προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως μπορούσαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο χωρίς να είμαστε σε κάποιο οίκημα ή σε τηλεφωνικό θάλαμο.
Και παρόλο που είχαμε δει στις ταινίες, ή είχαμε ακούσει πως στην Αμερική οι άνθρωποι έχουν τηλέφωνα με κάμερες και μπορούσαν ενώ μιλούν να βλέπουν το συνομιλητή τους,θέλω να θυμηθούμε την έκπληξη που νιώσαμε όλοι τη στιγμή που μάθαμε πως μπορούσαμε να δούμε ποιός αριθμός μας καλούσε,αρκεί να είχαμε αναγνώριση κλήσεων.Φοβερό έτσι?
Δεν μπορούσαμε καν να διανοηθούμε πως θα είχαμε μια τέτοια δυνατότητα.
(Αυτό βέβαια ήταν αποτέλεσμα της ψηφιακής τεχνολογίας που διέπει την κινητή τηλεφωνία και που μετέπειτα μεταφέρθηκε και στις εταιρείες της σταθερής τηλεφωνίας με όλα αυτά που απολαμβάνουμε σήμερα).
Και ύστερα ήρθε το επόμενο βήμα που ήταν πως : ακόμα κι αν ο άλλος είχε αναγνώριση κλήσεων εμείς θα μπορούσαμε (πληρώνοντας βέβαια ,πάλι, κάτι παραπάνω) να έχουμε απόρρητο και να μην μας βλέπει όταν το ενεργοποιούμε...κ.ο.κ.
Σήμερα η <νέα τάξη πραγμάτων> και η ίδια η <παγκοσμιοποίηση> θα κατέρρεαν χωρίς τον παγκόσμιο διαδικτυακό χώρο.
Το διαδίκτυο (Internet)με απλά λόγια, δεν είναι παρά ένα παγκόσμιο σύστημα που συνδέει όλα τα δίκτυα των υπολογιστών ανά τον πλανήτη.Οι πληροφορίες, για τους χρήστες, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταφέρει στις ενδιαφερόμενες πλευρές είναι απεριόριστες και άγνωστες προς τους ίδιους τους χρήστες.
Σε καμία άλλη στιγμή της ιστορίας ο άνθρωπος δεν είχε τέτοιο βαθμό ελέγχου επάνω στον άνθρωπο.
Βεβαίως, ο καθένας σήμερα έχει πανεύκολη πρόσβαση στο δημόσιο λόγο (από το ίδιο το διαδίκτυο και τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,ανεξάρτητα από την απήχηση που έχει...) όσο ποτέ άλλοτε.
Και εκατομμύρια ανθρώπων πληρώνονται κυριολεκτικά από το Internet αρκεί να γνωρίζουν τον τρόπο για να το κάνουν.Αντισταθμιστικά για όλα αυτά αυξάνεται ο βαθμός ελέγχου επάνω στις ανθρώπινες μάζες.Όμως αυτό επίσης είναι ένα άλλο θέμα. Ο Άλντους Χάξλευ όταν έγραψε (το βιβλίο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία) τον <Θαυμαστό Νέο Κόσμο> μεταξύ άλλων είχε πει:
Μόνο οι επιστήμες που ασχολούναται με τον άνθρωπο μπορούν να φέρουν μια αλλαγή στον κόσμο προς το καλύτερο.Οι επιστήμες που ασχολούνται με την ύλη μπορούν να εφαρμοστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν τη ζωή τυραννική και ανυπόφορη.
Τα μάτια του <μεγάλου αδελφού> που περιγράφει ο Όργουελ στο 1984 δεν χρειάζεται να είναι ένα λογισμικό πρόγραμμα που το εγκαθιστάς - όπως λόγου χάρη το skype - και χρησιμοποείς τις δυνατότητές του.Υπάρχει από μόνο του και εξελίσσεται. Αρκεί μόνο το ρούτερ να είναι ανοικτό.
Τώρα αν εγώ σας πω ότι τη στιγμή που κάποιος κάνει ένα <like> ,για παράδειγμα, κάποιοι άλλοι έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να ακούνε αυτά που λέει, αλλά να βλέπουν και που είναι και τι φοράει και ο,τι άλλο θέλουν...ίσως κάποιοι γελάσουν ή ειρωνευτούν λόγω άγνοιας και πάλι , όπως έκαναν τότε και με την εμφάνιση των κινητών τηλεφώνων,για να μείνουν έκπληκτοι στη συνέχεια και για τα ίδια τα κινητά και για τις δυνατότητές τους.Never mind...
Στην τελική,ας βλέπουν κι ας ακούνε ό,τι θέλουν.Το πολύ-πολύ να γίνουμε viral (χα! χα!)Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε.
Είμαστε κανονικοί,ζωντανοί άνθρωποι.
Δουλεύουμε,τεμπελιάζουμε.Κλαίμε,γελάμε.Λυπόμαστε,χαιρόμαστε.Κοιμόμαστε,ξυπνάμε.
Ερωτευόμαστε,ξερωτευόμαστε.Κάνουμε τζόκινγκ,τρώμε σπιτικές μαρμελάδες και πάμε καμιά εκδρομή.Ακούμε τις ανησυχίες των παιδιών,ακούμε μουσική και βλέπουμε κινηματογραφικές ταινίες.
Έχουμε τον ήλιο το πρωί και το φεγγάρι το βράδυ.Έχουμε τη θάλασσα δίπλα μας και μια γάτα που κάνει βόλτες στο μπαλκόνι.
Ό,τι έκανε η τηλεόραση τον 20αιώνα θα κάνει το διαδίκτυο τον 21ό αιώνα.Μόνο που αυτή τη φορά η σχέση θα είναι αμφίδρομη.Διότι έτσι έχει αποφασιστεί.
It's Up To You!
Mr Soul Radio.
Από το web radio παίζει το εκπληκτικό 20th Century των Brad
Ο έρωτας είναι γένους αρσενικού και καλπάζει.Είναι μπροστά και προηγείται από οτιδήποτε άλλο.Ο έρωτας αφήνει πίσω του τη λογική,την αγάπη και κάθε είδους συναίσθημα.Μην τον μπερδεύετε με αυτά.Είναι πριν από όλα και τα ορίζει όλα.Από τη στιγμή που θα λάβει χώρα δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το απόλυτο είναι.
Ο έρωτας νικάει τα πάντα.Ακόμα και το ίδιο το ανθρώπινο μυαλό και τη μνήμη.Γι'αυτό κάθε φορά που αληθινά ερωτευόμαστε έχουμε την αίσθηση πως είναι η πρώτη φορά που μας συμβαίνει!Ο έρωτας όταν έρχεται διαγράφει κάθε παρελθόν.
Ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση (αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης) καθώς ξεκινά κοροιδεύοντας τον εαυτό του και (συνήθως) καταλήγει να κοροιδεύει τους άλλους.
Ο έρωτας είναι η γεύση και η μυρωδιά αυτού του κόσμου.
Mr Soul Radio.
Από το web radio ακούγεται το : Perfect love affair by Shaun Escoffery
Έχω βαρεθεί τα τελευταία χρόνια να ακούω τους φιφάκιδες να λένε πως το παιχνίδι τους είναι καλύτερο από το Pro. Ναι,είναι καλύτερο για τους ίδιους και μόνο! Ο καθένας άλλωστε κρίνει σύμφωνα με αυτά που γνωρίζει ή που νομίζει πως ξέρει.
(Κάπως έτσι γίνεται και με τις αληθινές ομάδες ποδοσφαίρου.Μόνο που αν έχουν τη διάθεση και την ειλικρίνεια να ψάξουν την ιστορία της ομάδας που υποστηρίζουν,χωρίς να φορούν οπαδικά γυαλιά,ίσως και να αλλάξουν ομάδα με αυτά που θα ανακαλύψουν.Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.)
Πάντως ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η ικανότητά του να μπορεί να αναθεωρεί απόψεις για πρόσωπα,πράγματα,ιδέες και καταστάσεις.Και αυτό επειδή ανακάλυψε και πείστηκε πως αυτά που νόμιζε έτσι δεν είναι έτσι αλλά κάπως αλλιώς.
Στον αντίποδα τέτοιων προσωπικοτήτων είναι εκείνοι που από ένα τυφλό εγωισμό,βόλεμα και μικροσυμφέροντα αρνούνται να παραδεχτούν το οφθαλμοφανές.
Τώρα θα μου πείς εσύ τι κόπτεσαι? Μήπως παίρνεις ποσοστά από τις πωλήσεις του Pro?
Και βέβαια όχι.
Ούτε αν χάσει ή αν κερδίσει ή ομάδα που συμπαθώ θα βγούν ή θα μπούν στην τσέπη μου λεφτά.(Εκτός και είμαι κανένας <κολλημένος στοιχηματάκιας>. Αλλά αυτοί στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τζογαδόροι-συνήθως θύματα- και λιγότερο φίλαθλοι μιας ομάδας.)
Ανήκω στην κατηγορία των Φιλάθλων εκείνων που αρκούνται στην πλάκα και τα εντός ορίων, πειράγματα που γίνονται καλοπροαίρετα μετά από ένα αποτέλεσμα.
Στην τελική όλοι αυτοί (οι μεγάλες ομάδες τουλάχιστον) δεν είναι παρά επιχειρήσεις που έχουν δέσει το γαιδαρό τους όπως λέμε, με υπερεκτιμημένες οικονομικές απολαβές,ανά τον κόσμο, εδώ και δεκαετίες.Εμείς είμαστε εκείνοι που παλεύουμε καθημερινά για τον άρτο τον επιούσιο.
Ε,όχι να σφαζόμαστε και για πάρτυ τους. Γιατί η ομάδα ,λέει, είναι ιδέα και πράσινα άλογα και τρίχες κατσαρές.
Βλέπουμε πόσο μεγάλη ιδέα είναι όταν οι παίκτες της <Χ> ομάδας που τη μια χρονιά χειροκροτείς και αποθεώνεις την επόμενη φορούν ακόμη και την φανέλα του αντιπάλου (έχοντας εισπράξει πακτωλούς εκατομμυρίων διασφαλίζοντας παιδιά και δισέγγονα,στο κάτω-κάτω αυτοί τη δουλειά τους κάνουν ) ενώ εσύ κοπανιέσαι και χαλάς τη ζαχαρένια σου.Για ποιό λόγο? Για να <την πείς> στο γείτονα ή το φίλο σου? Για να νιώσεις την ικανοποίηση πως η ομάδα σου κέρδισε? Αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς στο τέλος αν η ομάδα σου πραγματικά το αξίζει.Αν πάλι δεν το αξίζει ποτέ μην το πάρει το πρωτάθλημα.
Αυτό είναι υγεία.Και στο ποδόσφαιρο και παραπέρα στη ζωή.
Οτιδήποτε άλλο είναι άρρωστο, επικίνδυνο και χρήζει άμεσης απομάκρυνσης.
(Και η Μπαρτσελόνα προχθές έφαγε 3 γκολ από τη Θέλτα.Τι σημαίνει αυτό, πως η θέλτα έγινε καλύτερη ομάδα? Ή μήπως η Μπάρτσα έπαψε να είναι αυτό που είναι?...)
Ξαφνικά λοιπόν, νέες γενιές από πιτσιρικάδες κυρίως που έπιασαν χειριστήριο για πρώτη φορά στο Play Station 3 και Play Station 4 έρχονται να εκφέρουν γνώμη (όχι πως δεν έχουν δικαίωμα να το κάνουν ) με σοβαρά ελλειπή στοιχεία,λόγω ανεπάρκειας γνώσεων, για την πορεία των δύο τίτλων που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των φίλων του ηλεκτρονικού ποδοσφαίρου,υπενθυμίζω, από το 1997.
Είναι αλήθεια πως το Pro κατά τη διαδικασία μετάβασης από το Ps2 στο Ps3 (2008 -2009) δεν παρουσίασε την δυναμική που θα περίμεναν οι φίλοι του.Ιδιαίτερα όσοι γνώρισαν τον τίτλο σε όλη την πορεία του στο Play Station 2 αλλά και από το Play Station 1.
Όμως,το Pro, ακόμα και τότε εξακολουθούσε να είναι καλύτερο του Φίφα,το οποίο για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει προσπάθησε να το αντιγράψει (και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε) κυρίως στο game play του,εκεί όπου ανέκαθεν το Pro υπερτερούσε.
Εκείνη ήταν η χρονική στιγμή που η <κοιλιά> του Pro(και ποιός μου λέει εμένα πως αυτό δεν <στήθηκε> από τις δύο μεγάλες εταιρείες προκειμένου να μοιραστεί η πίτα του μεγάλου αγοραστικού κοινού,για κάποια χρόνια και προς την πλευρά του Φίφα το οποίο δεν είχε τις πωλήσεις που προσδοκούσε...?) έκανε αρκετούς από τους νεοφερμένους κυρίως φίλους του να το εγκαταλείψουν και να στραφούν στο Φίφα που είχε αρχίσει να θυμίζει pro χωρίς να είναι Pro!
Από τους πρώτους τίτλους των δύο παιχνιδιών, το 1997 στο Play Station 1,το Pro είχε καλύτερο,πιο φυσικό game play και ήταν πιό δύσκολο από το Φίφα.Έδειχνε τους παίκτες να τρέχουν και να λακτίζουν την μπάλα όταν οι παίκτες του Φίφα ήταν σα να κάνουν καλλιτεχνικό πατινάζ.(Βάλτε τα παιχνίδια από το Ps1. να τα δείτε και θα καταλάβετε τις διαφορές καθώς και το <ποιό> προσπαθεί να αντιγράψει <ποιό>...)
Τα γκολ στο Pro έμπαιναν δύσκολα και ήθελαν μια άλλη αντίληψη.Το όλο παιχνίδι γενικά,από τότε, προυποθέτει ανεπτυγμένη οξυδέρκεια.
Ο τρόπος που αναπτύσσεται σωστά και συμμετρικά το Pro μοιάζει με το windsurfing(!)
Tο Surf ανάλογα με τον άνεμο,κινείται σωστά σε πλαγιοδρομίες και όχι σε ευθεία για να φθάσει στο επιθυμητό σημείο.Είναι αλήθεια πως οι λιγότερο έξυπνοι άνθρωποι δεν μπορούν να παίξουν Pro.!(Όπως δυσκολεύονται να κάνουν Surf!)
Γι αυτό κατέφευγαν σε τίτλους που μπορούσαν να χειριστούν και να βάλουν πιο εύκολα τα γκολ.
(Άντε κανά θαλάσσιο ποδήλατο ή κανά τζετ σκί)
Οι περισσότεροι,για παράδειγμα, μπορούν να παίξουν τάβλι.Όμως λιγότεροι μπορούν να παίξουν scrabble.Και ακόμη λιγότεροι σκάκι.Είτε γιατί δεν έχουν τη διάθεση να χαλάσουν τόση φαιά ουσία επάνω σε αυτά τα παιχνίδια συνδιασμού μυαλού και γνώσης, είτε γιατί ακόμη και αν ήθελαν οι γενετικές ικανότητές τους δεν τους επιτρέπουν να είναι ανταγωνιστικοί σε υψηλό επίπεδο.
Έπρεπε να φτιαχτεί ένα πιό εύκολο ποδοσφαιράκι.Πιό προσιτό, εύπεπτο και φαντεζί στο νέο ευρύ κοινό.Να μήν χρειάζεται πολύ σκέψη.Να μπορείς να παίξεις γρήγορα τουρνουά με τους ερασιτέχνες φίλους, αλλά να φαίνεται πως διαθέτει την γοητεία και την αίγλη του Pro.Και τελικά να λανσαριστεί και ως μια νέα μόδα στο χώρο.
Εμείς πάντως,όταν θα έχουμε ελεύθερο χρόνο γι΄αυτό, για όσο ακόμα θα μπορούμε να παίζουμε (καθώς χρόνο με το χρόνο οι <απαιτήσεις> του παιχνιδιού μεγαλώνουν και άντε να συγανωνιστείς τις νέες γενιές παικτών που ήδη παίζουν με τους <μοχλούς> και όχι με το <σταυρό> που μάθαμε εμείς - εκτός και αν εκεί στα on line χωρίσουν τους παίκτες σε ηλικιακές κατηγορίες και φτιάξουν και κατηγορία για καπί players Ha! - κάθε φορά θα επιλέγουμε το πολυαγαπημένο Pro Evolution Soccer και θα ξέρουμε το γιατί.
Εντάξει μπορεί τα επόμενα χρόνια, στους επόμενους τίτλους οι παίκτες να έχουν και εξω -γηπεδικές δραστηριότητες.Εφόσον έχουν μαζέψει τους ανάλογους πόντους μετά από νίκες, να μπορούν να οδηγούν γρήγορα αυτοκίνητα, να συναντιούνται με ωραίες κοπέλες σε καφέ,ξενοδοχεία και παραλίες.Να επηρεάζεται η διάθεση-απόδοσή τους ύστερα από τέτοιου είδους συναντήσεις και πολλά ακόμη.
Αυτά ίσως ανήκουν στο μακρινό μέλλον. Αν και μπορεί να βάζω ιδέες σε κάποιους αυτή τη στιγμή (χα! χα!).
Τα αναφαίρετα δικαιώματα του γούστου και της επιλογής δεν συμβαδίζουν απαραίτητα και με τη κατάλληλη γνώση για αυτό που θα επιλέξουμε.
Το Φίφα από παλιά υπερτερούσε στα γραφικά,τα πρωταθλήματα,τις άδειες των ομάδων και τα ονόματα των παικτών.Αλλά ποιός νοιαζόταν τόσο πολύ γι'αυτά όταν τοgame play- η ουσία της αληθοφάνειας -του ενός παιχνιδιού (του Pro) ήταν τόσο πιό φυσικό και πιό κοντά στην πραγματικότητα σε σχέση με εκείνο του Φίφα?(Και δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει πως η λογική ενός arcade game είναι απαραίτητο να υστερεί με τη λογική ενός simulation game.)
Αυτοί είναι οι λόγοι που τα τελευταία χρόνια κάνουν το Φίφα να φαίνεται ανταγωνιστικό του Pro.Ακόμα και σήμερα παρόλο που το Φίφα έχει βελτιωθεί αρκετά,για εκείνους που ξέρουν,το DNA στο game play του Pro παραμένει μοναδικό και αξεπέραστο.
Sorry, αλλά η παρθενογένεση αυτού του φαινομένου έγινε κάτω από τις φτερούγες της Konami .
Κανένας original Pro player δεν έχει λόγο να επιλέξει μια καλή απομίμηση του παιχνιδιού όταν γνωρίζει το πρωτότυπο.
Remember : We are football tribe!
Γιάννης Βασιλείου.
Ps: Από το web radio ακούγεται το <first cool hive> του Moby που υπάρχει και στο L.p.
<I like to score>.
Ακούγοντας το αγαπημένο web radio πέφτω πάνω στο ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό
κομμάτι <This City never sleeps> των Eurythmics και θέλοντας και
μη ξαναθυμάμαι το soundtrack και την ταινία 9 1/2 weeks του 1986.
Ολόκληρο το soundtrack είναι από μόνο του μια εποχή.Ιδιαίτερo όμως track -εκτός από το <Slave to love> του Bryan Ferry που έγινε μεγάλη επιτυχία - είναι το <I do what i do> με τον John Taylor .
H πιό σεξουαλική ταινία στην ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου.Ο Μικι Ρουρκ και Κιμ Μπάσιτζερ (Τζον και Ελιζαμπεθ) οι οποίοι ζουν κάπου στη Νέα Υόρκη γνωρίζονται και έρχονται σε μια σύντομη αλλά έντονη,γεμάτη πάθος,ερωτική συνεύρευση που θα απενοχοποιήσει το στριπ τιζ και θα κάνει τη λίμπιντο πολλές φορές να βάλει τις φωνές με τις πρωτότυπες (για την εποχή) ερωτικές σκηνές , το σεξ και τις ασυνήθιστες στιγμές διέγερσης.
Το κοινό,βεβαίως, έχει συνδέσει το τραγούδι του Joe Cocker <You can leave your hat on > με την ταινία και την σέξι ξανθιά των 80'ς να γδύνεται μπροστά στον ερωτικό της σύντροφο.Όμως τα μαγικά 06:24' του κομματιού <This city never sleeps> της Annie Lennox και του David Stewart είναι αυτά που περιγράφουν με ήχο την αναμονή,τον πόθο, το συναίσθημα και την επιθυμία των εραστών πριν και μετά από κάθε τους συνάντηση και επαφή.Είναι το ενδιάμεσο διάστημα των εραστών που χωρίζουν μέχρι να ξαναβρεθούν.
Και ακούγεται ακριβώς έτσι : σαν μια γλυκειά ζάλη από τη γεύση του έρωτα που <παίζει> σε slow motion.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα νεανικό ,πραγματικά αξιόλογο ντουέτο τους Andy και James που γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο και γεμάτοι από συναισθηματισμό,εμπνευσμένοι από τους ήχους της σόουλ και τους πολύπλοκους ήχους των συνθεσάιζερς δημιούργησαν τους HONNE.
Το όνομα τους εμπεριέχει συναισθηματική προέλευση και προέρχεται από την Ιαπωνική λέξη honne που σημαίνει τα <αληθινά συναισθήματα> ή την <επιθυμία>.
Οι επιρροές τους είναι από μεγάλα ονόματα και συνθέτες της σόουλ όπως ο Quincy Jones ενώ η φωνή του Andy θυμίζει σε αποχρώσεις τη φωνή του Bill Weathers.Οι στίχοι τους αναφέρονται στην πραγματική ζωή και σε γεγονότα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα.
Ο κτύπος στο ταμπούρο με τη ραγδαία αύξηση των synths και τα φωνητικά που αποπνέουν τη νοσταλγία και αυτό το ιδιαίτερο feeling καθιστούν το <Coastal Love> ένα από τα ξεχωριστά tracks για τον Mr Soul το 2015.
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ζεστή και αισθησιακή σε μια κρύα νύχτα.
Είτε με ευρώ είτε με δραχμή: οι απατεώνες ,τα λαμόγια , οι ψεύτες και οι κλέφτες το ίδιο θα είναι : Απατεώνες , λαμόγια , ψεύτες και κλέφτες.
Ακόμα κι αν έβγαινε μια κυβέρνηση που θα μπορούσε , με ένα μαγικό ραβδί , να τους σβήσει όλα τους τα χρέη (χρέη που δημιούργησαν παίρνοντας δανεικά με τα οποία τελικά το μόνο που ικανοποίησαν ήταν η ματαιοδοξία τους...αναφέρομαι στις συγκεκριμένες αυτές περιπτώσεις που μόνο λίγες δεν είναι...) μετά από λίγα χρόνια πάλι στον ίδιο παρανομαστή θα κατέληγαν.
Και αυτό διότι τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας.Ακόμα και η περιβόητη και αληθινή δημοκρατία χρειάζεται ουσιαστική και εποικοδομητική νοοτροπία για να την απολαύσεις.
Διαφορετικά μετατρέπεται σε δημοκρατία της διαφθοράς.
Μόνο που η ελληνική νοοτροπία - ειδικά από το '80 και μετά - είναι εκείνη που θέλει διαρκώς να μετατέθει τις ευθύνες της στους άλλους. Στους ξένους, στις θεωρίες συνωμοσίας και στους εξωτερικούς πανίσχυρους παράγοντες.Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό αυτών των ανθρώπων ανά την ελλήνική επικράτεια που έχει <ποτιστεί> με αυτή τη νοοτροπία.Σα να μην ψήφισε ποτέ όλους αυτούς τους πολιτικούς,ξανά και ξανά,που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.Ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας τους έδινε κατ'επανάληψη για πολλά χρόνια την ψήφο του,δηλαδή την εξουσία να διαχειρίζεται τις τύχες μας.Κι όμως αυτό το προσπερνάμε!
Γι'αυτό το μεγάλο ποσοστό ,λοιπόν,υπάρχουν οι αόρατοι εχθροί της Ελλάδας(της ομορφότερης χώρας του κόσμου) που το μόνο που θέλουν είναι να την ρημάξουν και να την εκμεταλλευτούν.
Βολεύει πάρα πολύ αυτή η εκδοχή για να αποτινάξουμε από πάνω μας την όποια ευθύνη μας αναλογεί.
Βολεύει πάρα πολύ πάντα να φταίει κάποιος άλλος καθώς η αυτογνωσία και η αυτοκριτική προυποθέτουν προσπάθεια και τίμιες αποφάσεις.(Μα αν πράγματι θέλαμε να είμαστε τίμιοι και καθαροί θα είχαμε στείλει στη φυλακή όλους τους <Τσοχατζόπουλους>. Αφού πρώτα είχαμε εκποιήσει υπέρ του ελληνικού δημοσίου τις αποδεδειγμένα (μετά από παρέμβαση οικονομικού εισαγγελέα ) κλεμμένες περιουσίες του κόσμου.
Δυστυχώς για τους έλληνες η νοοτροπία του <Ωχ αδελφισμού> που έσπειρε ο παπανδρεισμός δεν γίνεται να <κουμπώσει> σε ένα παγκοσμιοποιημένο πια περιβάλλον.Αυτή πληρώνεται σήμερα.
Αυτή τη νοοτροπία θα πληρώσουν και οι επόμενες γενιές.
Δείτε τις ελληνικές ταινίες των 60'ς και 70'ς.Προσέξτε τους χαρακτήρες και τα πρότυπα.Το ταλέντο και τις ερμηνείες των ηθοποιών.(Και ας μην είχαν τα μέσα που είχαν οι μεταγενέστεροι λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας)Το χιούμορ και την αλληλεγγύη στα σενάρια.Ακόμα και η <κακή> πλευρά των ανθρώπων (γιατί ποτέ δε ζούσαμε σ'ενα κόσμο φτιαγμένο από αγγέλους...) είναι λιγότερο <κακή>!
Μετά δείτε και τις ελληνικές ταινίες των 80'ς.Τα πρότυπα,την νέα ατμόσφαιρα στα σχολεία..(Αυτή η έρημη Εκπαίδευση η Αγωγή και η Παιδεία που ξεκινά από το σπίτι και συνεχίζεται στο σχολείο).Τα νέα προοδευτικά συστήματα στην εκπαίδευση...Δεν θα σχολιάσω ηθοποιούς,μόδα και ερμηνείες.Κάντε μόνοι σας τη σύγκριση.
Ακούστε την ελληνική μουσική των 60'ς και 70'ς.Ακούστε και την ελληνική μουσική των '80'ς.
Θα καταλάβετε πως (πλήν ελαχίστων και παραδοσιακών εξαιρέσεων ) η έκπτωση αξιών και κακογουστιάς δεν έχουν όρια.Αποτέλεσμα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας μιας ελληνικής κοινωνίας που έχει ήδη αρχίσει να μετασχηματίζεται ,όπως ένας μεθυσμένος καπετάνιος που μέσα σε μια νύχτα ξοδεύει όλες του τις οικονομίες σε κάποιο λιμάνι. Εκεί ήταν η αρχή του τέλους.
Οι σημερινοί <δραχμάνθρωποι> που διακαώς επιθυμούν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι εκείνοι που, προφανώς, έχουν τα λεφτά τους <εξω> (μιλάμε για χρήματα που <μάζεψαν> εντός Ελλάδος...) και θα έχουν το ανάλογο όφελος από μια τέτοια μεταβολή του νομίσματος.
Αρκετοί από αυτούς ως Golden (fat & slim) Boys της Σοφοκλέους(!) με κουστούμια και γραβάτες είχαν μετατρέψει σε μπαρμπουτιέρα (το 1998-99) το Χ.Α.Α.
Μάλιστα ο τότε υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης μετά του πρωθυπουργού της χώρας σε δηλώσεις του για την οικονομία στην τηλεόραση προέβλεπε πως το χρηματιστήριο θα έφθανε στις 7.000 χιλιάδες μονάδες(!) και ουσιαστικά παρότρυνε τον κόσμο να μπεί στο χρηματιστήριο.
Όμως όση ευθύνη είχε η τότε κυβέρνηση που <έσπρωχνε> στη Σοφοκλέους ένα λαό χωρίς την παραμικρή <χρηματιστηριακή παιδεία> (σα να επρόκειτο να παίξει κρίκους σε μπουκάλια στο λούνα πάρκ ) άλλη τόση ευθύνη είχε και ο λαός και ο καθένας ξεχωριστά που παράτησε τις δουλειές του,δέσμευσε τα χωράφια του και τα σπίτια του και βρέθηκε με ένα κινητό και μια εφημερίδα στο χέρι να ομιλεί για μετοχές,αμοιβαία κεφάλαια και το δείκτη της Σοφοκλέους.
Και όταν έκασε η φούσκα πηδούσαν από τα παράθυρα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ αν το είπε ο Πλάτων ή ο Τσώρτσιλ αλλά τι σημασία έχει?
Η ουσία είναι η ίδια: Οι λαοί έχουν τους ηγέτες και τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν.
Αν πάτε να ψηφίσετε... αναρωτιέστε ακόμα τι θα ψηφίσετε?
Γιατρέ πόσο κάνει η επίσκεψη ?...
Γιάννης Βασιλείου
Από το web Radio παίζει το <Let Me Down Easy> Paolo Nutini
Υπάρχει μια μυθολoγία γύρω από την προέλευση του Mr Soul Radio που μοιάζει εξωπραγματική.'Οπως εξωπραγματική και αιρετική είχε χαρακτηριστεί και η επιστημονική,αστρονομική ανακάλυψη του Γαλιλαίου με το περίφημο <και όμως κινείται> (εννοώντας τη γη) που αναγκάστηκε να ανακαλέσει,γονατιστός, μπροστά στην ιερά εξέταση προκειμένου να αποφύγει τη θανατική καταδίκη.Το φως της αληθινής γνώσης όμως δεν μπορεί να σκεπαστεί.
Ο Mr Soul Radio εμφανίστηκε σύμφωνα με τις μονάδες μέτρησης του ηλιακού συστήματος της γης τέσσερις αιώνες μετά την ύπαρξη του Γαλιλαίου.
Σύμφωνα με το μύθο λοιπόν,η ιστορία του ερωτευμένου ζευγαριού μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα σε μια απόμερη παραλία ,κάπου στην Ελλάδα, που γίνονται μάρτυρες ενός ξεχωριστού φαινομένου καθώς μέσα από τη βροχή των αστεριών, που συντελείται εκείνη τη νύχτα, ανακαλύπτουν τον προπομπό του Mr Soul Radio, μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.(Δεν αποκλείεται μάλιστα -καθώς όλα τα <στοιχεία> έχουν κατοχυρωθεί - αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε κάποιο studio να προβάλλονται οι πρώτες εικόνες και σε κάποια γραφεία να γράφεται το σενάριο για τη παραγωγή μιας ταινίας.)
Ο προπομπός που βρίσκει το ζευγάρι σε ψηφιακή μορφή ενεργοποιείται με μιά από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στον τομέα της ηλεκτρονικής τεχνολογίας (τεράστιο επίτευγμα όσο και η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA για την ιατρική επιστήμη) το λειτουργικό πρόγραμμα των windows που ο άνθρωπος γνωρίζει και απολαμβάνει από τον 20 αιώνα.
Το κόκκινο σταθερό γεωμετρικό σχήμα (που θυμίζει και λίγο μπούμερανγκ) αρχίζει να κινείται περιστρεφόμενο γύρω από τον πλανήτη άλλοτε αριστερόστροφα και άλλοτε δεξιόστροφα καταγράφοντας τη μουσική (και τα γεγονότα που κουβαλάει μαζί της ) που θεωρεί σημαντική για να την αναπαράγει όταν και όποτε εκείνο θέλει.
Το μαγικό είναι πως : όταν ο Mr Soul κινείται με κατεύθυνση από δεξιά προς τα αριστερά ακούγονται όλα αυτά που έχουν <ειπωθεί>.Ενώ όταν κινείται με κατεύθυνση από αριστερά προς τα δεξιά ακούγονται αυτά που θα <ειπωθούν>....
Ο Mr Soul δεν αντιγράφεται.Είναι ο εμπνευστής.Καθώς γνωρίζει περισσότερα από αυτά που χρειάζεται και έχει ακόμα να μάθει,(αυτό άλλωστε είναι δουλειά των <ουδέτερων επεξεργαστών> που διαθέτει και του δείχνουν τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει) , κυρίως μαθαίνουν από αυτόν όσοι έχουν την τύχη να τον αφουγκράζονται.Δεν πηγαίνει απαραίτητα σύμφωνα με το ρεύμα της κάθε εποχής , τη μόδα, τις αξίες ,με αυτό που θέλουν ή πιστεύουν οι πολλοί ,ή οι λίγοι.
Μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα από όλα αυτά!
Υπήρχε πριν και θα υπάρχει και μετά από αυτά.
Στην πραγματικότητα εκείνος επιλέγει εκείνους που θα τον επιλέξουν!'Οπως ακριβώς τα αστέρια ανήκουν και αποκαλύπτονται σε εκείνους που ξέρουν να τα κοιτάζουν.
Ο ήχος είναι επίτηδες έτσι! Γνήσιος.Γήινος.Ακατέργαστος.Όπως πρωτοακούστηκε.Άλλοτε ψηλά και άλλοτε πιό χαμηλά..Μέχρι που να θες να το χαμηλώσεις ή να το παρατήσεις επειδή δυνάμωσε απότομα ή σε τρόμαξε.Δεν έχει σημασία.Έτσι είναι! Άλλοτε από βινύλιο , από κασσέτα ,από φυσικές πηγες ήχου ,ή από ψηφιακή μορφή ο ήχος έτσι είναι!Τίποτα δεν ακούγεται τυχαία.Ακόμα κι αν κάτι επαναλαμβάνεται ή μοιάζει άκαιρο.
Σημασία,πρωτίστως, έχουν τα μηνύματα που μεταφέρονται μέσα από τον ήχο πίσω και μπροστά στο χρόνο.
Από τη στιγμή που πέρασε στη γήινη ατμόσφαιρα ο Mr Soul Radio είναι μια συνεχής αντανάκλαση του πλανήτη.Το Alter Ego του Mr Soul είναι το ανθρώπινο είδος 100 τοις εκατό.Γι όλα αυτά που ήταν και είναι.Για όλα αυτά που θα γίνει.
Έχετε παρακολουθήσει ποτέ τη βραδυνή γραμμή στον ξάστερο ουρανό?...
Θα είστε πολύ τυχεροί αν καταφέρετε να <πιάσετε> το σήμα του.
Από τις εκκλησιαστικές χορωδίες, από τη γκόσπελ,τη σπιρίτσουαλ και τα νέγρικα μπλούζ γεννήθηκε η σόουλ (με την πιό γνώριμη μορφή της, ήχος των:Stax και Μotown) κατά την έναρξη της δεκαετίας του '60.Τα δυνατά φωνητικά, ο ρυθμός, οι τρομπέτες και τα σαξόφωνα χαρακτήρισαν ,αρχικά, αυτό το είδος αντιπροσωπευτικό για την έγχρωμη νεολαία.
Στη συνέχεια η εξέλιξη και η απήχηση της σόουλ τη βοήθησαν να γίνει σε πολλές περιπτώσεις εκφραστής και σύμβολο σε αρκετά από τα κινήματα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων.Παρόλα αυτά το κίνημα της σόουλ είχε και πολλούς λευκούς υποστηρικτές που μπορούσαν να αντιληφθούν τη δύναμη της διαφορετικότητας.Από τη σόουλ γεννήθηκε η disco, το Hip Hop και η Pop.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '70 η funk μουσική,ένα παρακλάδι της soul - καθώς πλέον η μουσική από τα φωνητικά έχει περάσει στους καλλιτέχνες και στον τρόπο που χρησιμοποιούν τα όργανά τους μέσα από πολυμελή σγκροτήματα με αριστουργηματικές ενορχηστρώσεις - δείχνει να επισκιάζει τη σόουλ καθώς την ίδια χρονική στιγμή ξεκινάει και η έκρηξη της Disco με την κομψότητα του χορού. Στα 80'ς η σόουλ θα επιστρέψει με την άνοδο της disco-soul και του Hip Hop και στη συνέχεια φορώντας το μανδύα της urban soul θα κυριαρχήσει στα μουσικά δρώμενα.
Σε αρκετά από τα προγράμματά του ο Mr Soul Radio ξαναθυμάται soul-disco και funk αριστουργήματα απευθυνόμενος σε ακροατές με παιδεία και κοινή μουσική αισθητική.
Με εμπνέουν οι γυναίκες όταν χορεύουν tango,όλο αυτό το πάθος που ξεχυλίζει μέσα από την αιθέρια κίνηση τους,η κορμοστασιά τους, τα ψηλα τακούνια και τα σκιστά φορέματα.
Το tango είναι το απαγορευμένο συναίσθημα που χορεύεται,εμπεριέχει μια κρυμμένη θλίψη που για κάποιο περίεργο λόγο σε ανεβάζει.
Λικνίζεται απεγνωσμένα με μια βουβή ένταση για τον απαγορευμένο έρωτα
Στριφογυρίζει.
Δύο βήματα μπροστά ίσως για να ξεφύγει.
Και μετά ένα βήμα πίσω.
Ξαναβουτά στο παρελθόν.
Διλήμματα και ενοχές.
Ξανά δύο βήματα μπροστά για να τρέξει να φύγει μακριά.
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος παρά μόνο για ένα πράγμα:
Για το tango χρειάζονται δύο!
Aπό το αγαπημένο web radio ακούγεται το <It Takes Two to Tango> by Paul Voudouris
Υπάρχουν κομμάτια χωρίς ημερομηνία λήξεως.Οι δεκαετίες περνούν αλλά εκείνα μένουν για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο χαραγμένα στο σκληρό δίσκο του μυαλού.Όπως συμβαίνει και με ορισμένους ανθρώπους.
Από το χώρο της καλής εννοούμενης pop ένα από αυτά είναι το <Spanish Castles> των σουηδών Boat Club.Νωθρά φωνητικά,νοσταλγικό αφρώδες συνθεσάιζερ και μια κιθάρα που λες και έχει κολλήσει σε μια στιγμή. ( Και αν αναρωτιέστε πόσο μπορεί να διαρκεί μια στιγμή...σας υπενθυμίζω πως η αιωνιότητα είναι μια στιγμή! )
<Έχεις όλα αυτά που θέλω.> Απλά ακούστε:
Για μια ακόμη φορά πρέπει (και το κάνω με χαρά) να ευχαριστήσω τον Mr Soul Radio (www.mrsoulradio.com ) που μπορεί να
κάνει τέτοιους μουσικούς συνειρμούς και να συνδέει τις δεκαετίες
μουσικά με έναν μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο.
Από την χαρακτηριστική
κιθάρα του <Spanish Castles>... τραβάει έναν κρύσταλλο ( από
<το κουτί της μουσικής> που ταξιδεύει μαζί του στο σύμπαν ) και
στα καπάκια κολλάει το <It hurts> των Lotus Eaters.Ένα πολύ
ιδιαίτερο elerctro pop track από τα μέσα των 80'ς.
Η πρώτη εαρινή πανσέληνος πλησιάζει.Το αγαπημένο web radio εξακολουθεί να ταξιδεύει στο ψηφιακό σύμπαν και όλα μοιάζουν σα να ήταν πάντα εκεί.
Γιάννης Βασιλείου.
Μία υπέροχη μπαλάντα για έναν άνδρα που πλησιάζει μια γυναίκα και της ζητάει να αφήσει το χρόνο να κυλήσει για να γνωριστούνε καλύτερα!
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια για την άνοιξη του 2015 (και στην κορυφή
του Country Chart στην άλλη πλευρά του ατλαντικού για τον μήνα Μάρτιο )
από το <νέο ήχο> της country που εμφανώς εμπλουτίζεται με
περισσότερα pop και rock στοιχεία.Το κομμάτι υπάρχει στο ντεμπούτο album
<Montevallo> - που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες στην Αμερική -
του πολλά υποσχόμενου Sam Hunt.
<Reality> : Ένα από τα κορυφαία <Metaphysic track> στην ιστορία της pop μουσικής.Τα δε τελευταία 30'' στο κομμάτι με το ανεπαίσθητο πιανάκι που, θαρρείς πως έρχεται από το υπερπέραν,δυναμώνει σιγά-σιγά για να καταλήξει στην είσοδο μιας πύλης ενός άλλου παράλληλου σύμπαντος.
Το <Reality> που ακούσαμε από τον Mr Soul Radio μας έδωσε την αφορμή να ξαναθυμηθούμε τους Supermax!
< Could been too high from me to understanding
could been too high,too high for me
'Cause i can see my self invisible, goin' off space
Bring me back,bring me back,in the reality
In the reality of your mind >
Ο κόσμος του σήμερα λέγεται το album των Supermax που κυκλοφόρησε το 1977.Δίσκος με εξαιρετικά κομμάτια όπως το ομώνυμο κομμάτι <world of today>, το <Love Machine> και το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και απόηχο <Reality>.Οι Supermax ήταν δημιούργημα του αυστριακού μουσικού και παραγωγού Kurt Hauenstein και ιδρύθηκαν στη Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του '70 με μια αξιοσημείωτη και πρωτοποριακή σύμπτυξη Disco-Rock ήχων.
Ήταν το πρώτο συγκρότημα αποτελούμενο από μιγάδες που περιόδευσε μέσω της Νοτίου Αφρικής παρά τις προειδοποιήσεις και τις απειλές θανάτου.Μάλιστα κάποιες χώρες τότε είχαν αρνηθεί την άδεια εισόδου στο συγκρότημα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπεί η ομάδα στη μαύρη λίστα κάποιων πολιτικών οργανώσεων.
