Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2015

The day we meτ for coffee

Οι περισσότεροι ακούν ένα μονότονο <ντούπ-ντούπ>...
Εκείνοι που ξέρουν να ακούνε ανακαλύπτουν τις απίστευτες διαδρομές κάτω από αυτό τον επαναλαμβανόμενο χτύπο.Είναι η House μουσική.
Πιό συγκεκριμένα είναι μια πιο εξελιγμένη μορφή της: αυτή της Deep House σε ένα απίθανο σύμπλεγμα με την Ambient που την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και αισθαντική...
Ήταν ένα από εκείνα τα γλυκά φθινοπωρινά βράδια που θυμίζουν ακόμα έντονα το καλοκαίρι.
Ο dj μόλις είχε φθάσει στο μαγαζί.Ήταν νωρίς ακόμη αλλά σε δύο από τα σκαμπό που ήταν ακριβώς μπροστά από την κονσόλα του(σίγουρα θα ήταν οι πρώτοι πελάτες της βραδυνής βάρδιας) ήταν καθισμένοι ένας άντρας και μια γυναίκα.Θα πρέπει να ήταν από νωρίς εκεί γιατί στο πάσο ήταν άδεια ποτήρια του καφέ και εκείνοι μόλις άδειαζαν ποτήρια από ποτά και έκαναν νεύμα στην bar woman για να τα ανανεώσει.Ευγενικές φυσιογνωμίες και οι δύο με συνεχόμενες κουβέντες και τρυφερά τετ-α-τετ χωρίς όμως να γίνονται ενοχλητικοί στον χώρο.Ίσα ίσα που σου έδιναν την εντύπωση πως ήθελαν να μιλήσουν σε όλους.Όπως συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι όταν είναι ερωτευμένοι και νιώθουν με όλα καλά.(Χμ...Όταν είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι είμαστε πάντα καλοί.Όταν είμαστε καλοί δεν είμαστε πάντα ούτε ευτυχισμένοι ούτε ικανοποιημένοι.Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο).
<Καλησπέρα>  είπε ο dj με ζεστή και ειλικρινή φωνή.Χαμογελώντας η κοπέλα ανταπέδωσε με τον ίδιο ζεστό τρόπο ενώ συνέχιζε να τον κοιτάζει στα μάτια.Τα χέρια της παρέμεναν επάνω στα γόνατα του συνοδού της σα να την περίμεναν να... επιστρέψει για ολοκληρώσει κάτι που του έλεγε...
<Τι καλό θα ακούσουμε> ρώτησε ο τύπος σα να ήταν σίγουρος για την απάντηση της ερώτησής του.
Ο dj  του έγνεψε καταφατικά και σχεδόν ταυτόχρονα και οι δύο χαμογέλασαν με νόημα.
Μέτα από λίγη ώρα και ενώ το ιδιαίτερα συμπαθητικό ζευγάρι έδειχνε να απολαμβάνει και τη μουσική (μουσική για  ώρα υποδοχής στο παραθαλάσσιο cafe -bar) ο dj κάνει την πρώτη στροφή.Πατώντας το play αρχίζει να παίζει το <The day we met for coffee>.Η ατμόσφαιρα αλλάζει.Λες και συνέβει κάτι μαγικό μέσα από τον ήχο που είχε αρχίσει να γίνεται αντιληπτός.
<Πω πω καύλα> ! είπε αυθόρμητα ο τύπος.Η κοπέλα που κάθεται στο σκαμπό ,ακριβώς μπροστά από την κονσόλα, κάνει την  κίνηση να αλλάξει τα καλλίγραμμα πόδια της για να τα ξανασταυρώσει.Και το κάνει  σε αργή κίνηση,χωρίς φόβο και ντροπή,σα να θέλει να την απολαύσουν και οι δύο μαζί.Κάτω από το στενό μίνι-τζιν φουστάκι που φοράει, οι μηροί και το λευκό της εσώρουχο είναι ορατά και στον όρθιο συνοδό της  και στον dj.Αλλά αυτό μάλλον δεν ενοχλεί κανέναν.Από τη στιγμή που όλοι  φαίνεται πως<κάτι> παίρνουν και νιώθουν ένα είδος περίεργης διέγερσης όλα τ'άλλα περιττεύουν.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Η κοπέλλα σηκώνεται και ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην κονσόλα κατευθύνεται στο wc.Ο τύπος είναι λίγο πιο πέρα και μιλάει στο κινητό.Ο ήχος του δεκάλεπτου track εξακολοθεί να παίζει...Ένας ήχος που μοιάζει με το μήνυμα του υπνωτιστή που,ακολουθώντας το ένστικτό του, ξέρει ακριβώς  τι πρέπει να κάνει.Ο ήχος των μεγάλων βιομηχανικών πόλεων.Ο ήχος των ατελείωτων περιπλανήσεων με το αυτοκίνητο στις παρυφές της πόλης καθώς δύει ο ήλιος.Ό ήχος του βραδυνού traffic jam στις μεγάλες λεωφόρους των πόλεων με τα κόκκινα παρατεταγμένα stop να αναβοσβήνουν.Ο ήχος που συνοδεύει τη μοναχική δέσμη του φάρου στο απόμακρο ακρωτήρι.Ο ήχος που σου αφήνει μια απροσδιόριστη αίσθηση ολοκλήρωσης.Ο ήχος που ακουγόταν όταν συναντηθήκαμε για καφέ.
Ο dj διακριτικά κινείται και εκείνος προς το wc.Η πόρτα στο women είναι μισάανοικτη...Εκέινη επάνω στα ψηλά τακούνια της κάτι προσπαθεί να ψελλίσει.Τα χείλη της είναι υγρά και τα μάτια της γυαλίζουν.Στα αμπάρια οι μηχανές,του πλοίου που περνά και βουίζει, δουλεύουν ασταμάτητα.Τα έμβολα ανεβοκατεβαίνουν με δύναμη μέσα-έξω,μέσα έξω...

Mr Soul Radio

Από το αγαπημένο web radio ακούγεται το:<the day we met for coffee> σε αυτή την εκτέλεση.


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου