Μάιος στα τελειώματα.Ο μήνας που μας συνδέει με το καλοκαίρι.Με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει, τις παρουσίες γύρω μας να γίνονται πιο ευχάριστες και αποκαλυπτικές... και τη λίμπιντο να βάζει τις φωνές!
Και μέσα σε όλα αυτά ζώντας και εγώ μέσα στο κλίμα μιας ανίκανης προεκλογικής περιόδου θυμήθηκα ορισμένα απίθανα πράγματα από το 1984 του Όργουελ και τα μεταφέρω όπως ακριβώς τα έχει γράψει ο συγγραφέας στο βιβλίο του.Το βρήκα (...ξεχασμένο από τα χρόνια του λυκείου...) καθαρίζοντας την αποθήκη μέσα σε κάτι κούτες με δίσκους βινυλίου.
<<Στην πορεία των ιστορικών χρόνων και ίσως από το τέλος της Νεολιθικήε εποχής, υπάρχουν στον κόσμο τρείς τάξεις: η Ανώτερη , η Μεσαία και η Κατώτερη.Έχουν υποδιαιρεθεί με πολλούς τρόπους,έχουν πάρει αμέτρητες διαφορετικές ονομασίες και η αριθμητική τους αναλογία καθώς και οι σχέσεις μεταξύ τους ποικίλλουν κατά καιρούς,αλλά η βασική δομή της κοινωνίας δεν άλλαξε ποτέ.Ακόμα και ύστερα από τεράστιες εξεγέρσεις και φαινομενικά αμετάκλητες αλλαγές , η ίδια η δομή αποκαθίσταται πάντα ακριβώς όπως ένα γυροσκόπιο ξαναβρίσκει την ισορροπία του όσο και αν το απομακρύνουν από τη μια πλευρά ή την άλλη.
Οι στόχοι αυτών των τριών ομάδων είναι εντελώς ασυμβίβαστοι.Ο σκοπός της Ανώτερης τάξης είναι να κρατηθεί στη θέση της,της Μεσαίας ο σκοπός είναι να πάρει τη θέση της Ανώτερης.Ο σκοπός της Κατώτερης,όταν έχει κάποιο σκοπό - γιατί το μόνιμο χαρακτηριστικό ανθρώπων της Κατώτερης τάξης είναι πως όντας τσακισμένοι από το μόχθο δεν ενδιαφέρονται άμεσα για τίποτα άλλο εκτός από την καθημερινή τους ζωή - όταν λοιπόν έχει κάποιο νόημα είναι να καταργήσει όλες τις διακρίσεις και να δημιουργήσει μια κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι.Έτσι, μέσα στην πορεία της ιστορίας ,επαναλαμβάνεται συνεχώς ένας αγώνας που είναι πάντα ίδιος στις γενικές τους γραμμές.Για μακρά χρονικά διαστήματα η Ανώτερη τάξη φαίνεται να στέκεται γερά στην εξουσία.Αργά ή γρήγορα όμως,φτάνει μια στιγμή όπου χάνει ή την πίστη στον εαυτό της ή την ικανότητα να κυβερνά ή και τα δύο.Τότε ανατρέπεται από τη Μεσαία Τάξη,που προσεταιρίζεται την Κατώτερη τάξη κάνοντάς την να πιστεύει ότι αγωνίζεται για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.Μόλις πετύχει το σκοπό της η Μεσαία Τάξη ξαναρίχνει Κατώτερη στη θέση της δουλείας που ήταν και πριν και γίνεται αυτή η Ανώτερη Τάξη.Τότε,μια καινούργια Μεσαία ομάδα αποσπάται από τη μια τάξη ή και τις δύο και ο αγώνας ξαναρχίζει πάλι από την αρχή.
Από τις τρεις τάξεις μόνο η Κατώτερη δεν καταφέρνει ποτέ ούτε και για λίγο να πετύχει τον σκοπό της.Θα ήταν βέβαια υπερβολή να ειπωθεί πως μέσα από την πορεία της ιστορίας δεν έχει σημειωθεί μια βελτίωση στον υλικό τομέα.Ακόμα και σήμερα σε μια περίοδο παρακμής ο μέσος άνθρωπος ζει σε καλύτερες συνθήκες απ ό,τι μερικούς αιώνες πριν.Αλλά καμιά αύξηση πλούτου , καμιά βελτίωση στους τρόπους , καμιά μεταρρύθμιση ή επανάσταση δεν πλησίασε ούτε ένα χιλιοστό περισσότερο την κοινωνική ισότητα.για την Κατώτερη τάξη καμιά ιστορική αλλαγή δεν σήμαινε ποτέ τίποτα περισσότερο από την αλλαγή του ονόματος των αφεντάδων της.
Προς το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα η συνεχής επανάληψη αυτού του κοινωνικού πρότυπου έγινε φανερή σε πολλούς παρατηρητές.Τότε εμφανίστηκαν σχολές διανοουμένων που ερμήνευσαν την ιστορία σαν μια κυκλική πορεία και υποστήριξαν πως η ανισότητα ήταν ο αναλλοίωτος νόμος της ανθρώπινης ζωής...
Αυτό το δόγμα ,πάντα είχε βέβαια τους οπαδούς του,αλλά υπήρχε μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο είχε τώρα τοποθετηθεί.Στο παρελθόν η ανάγκη μιας ιεραρχικής μορφής της κοινωνίας ,αποτελούσε το δόγμα ειδικά της Ανώτερης τάξης.Ήταν το πιστεύω των βασιλιάδων,των αριστοκρατών και του κλήρου,των δικηγόρων και άλλων που ήταν τα παράσιτα των πρώτων, και το γλύκαιναν με υποσχέσεις ανταμοιβής σε ένα φανταστικό κόσμο πέρα από τον τάφο.Η Μεσαία τάξη όσο αγωνιζόταν για να πάρει αυτή την εξουσία χρησιμοποιούσε πάντα όρους όπως ελευθερία, δικαιοσύνη και αδελφότητα.
Εν τω μεταξύ,αυτή την έννοια της αδελφότητας άρχισαν να την μάχονται άνθρωποι που δεν είχαν ακόμα αναρριχηθεί στην εξουσία ,αλλά έλπιζαν να συμβεί αυτό πολύ σύντομα.Στο παρελθόν η Μεσαία τάξη,έκανε επαναστάσεις κάτω από τη σημαία της ισότητας και μετά εγκαθίδρυε μια καινούργια τυραννία μόλις η προηγούμενη ανατρεπόταν.Η νέα Μεσαία τάξη διακήρυττε την τυραννία της από πριν.
Ο σοσιαλισμός μια θεωρία που παρουσιάστηκε στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα και αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο σε μια αλυσίδα σκέψης που εκτείνεται έως τις επαναστάσεις των σκλάβων της αρχαιότητας,ήταν ακόμα βαθιά μολυσμένος από την ουτοπία των περασμένων αιώνων.Αλλά σε όλες τις παραλλαγές του Σοσιαλισμού που εμφανίστηκαν από το 1900 περίπου, ο σκοπός να εγκαθιδρυθεί η ελευθερία και η ισότητα εγκαταλειπόταν φανερά όλο και περισσότερο.Τα νέα κινήματα που εμφανίστηκαν γύρω στα μέσα του αιώνα μας,ο Άγγσος στην Ωκεανία ο Νεο-Μπολσεβικισμός στην Ευρασία , η λατρεία του θανάτου, όπως λεγόταν στην Ανατολασία , είχαν συνειδητά σαν στόχο να διαιωνίσουν την αν-ελευθερία και την αν-ισότητα.
Αυτά τα νέα κινήματα γεννήθηκαν βέβαια από τα παλιά και ήθελαν να διατηρήσουν τα ονόματά τους και να τιμήσουν - με τα λόγια μόνο - την ιδεολογία τους.Αλλά όλων ο σκοπός ήταν να σταματήσουν την πρόοδο και να ακινητοποιήσουν την ιστορία σε μια στιγμή που θα έκριναν κατάλληλη.Το εκκρεμές έπρεπε να κινηθεί για άλλη μια φορά και έπειτα να σταματήσει.Όπως συνήθως η Ανώτερη τάξη έπρεπε να εκτοπισθεί από την Μεσαία,που θα γινόταν αυτή με τη σειρά της η Ανώτερη.Αυτή τη φορά όμως με μια συνειδητή στρατηγική, η Ανώτερη τάξη , θα ήταν σε θέση να διατηρήσει τη θέση της για πάντα.>>
Η ζέστη είναι υπερβολική για τέτοια εποχή.Κλείνω το βιβλίο - έτσι κι αλλιώς ξαναθυμήθηκα όλα εκείνα που ήθελα να θυμηθώ...- τεντώνομαι και ρίχνω μια βουτιά-καρφί στο νερό.
Είναι πια απόγευμα.Ο ουρανός στο βάθος μοιάζει με ξεθωριασμένο τριαντάφυλλο.
Από το web radio ακούγεται το <Orgasmus> Claude Challe.
Mr Soul Radio
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου