Στην καφετέρια Αφροδίτη,πηγαίνατε? ~ Mr Soul Radio

Η δεκαετία του ογδόντα δεν είχε τα <cafe'>όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Δεν υπήρχαν ούτε μικρά ούτε μεγάλα <καφέ>.Υπήρχαν τα κεφενεία και οι καφετέριες.Μια από τις φημισμένες καφετέριες,στο κρηπίδωμα Χαλκίδας,ήταν και η <Αφροδίτη>.Επί της οδού Τζιαρντίνι.Ένας δρόμος όπου παλιότερα σε εκείνο το ύψος επιτρεπόταν η διέλευση των οχημάτων-αυτοκινήτων καθώς και η στάθμευσή τους δεξιά και αριστερά.Μάλιστα,η στάθμευση προς την πλευρά όπου είχε το θερινό της πόστο η καφετέρια γινόταν κάθετα δίπλα στο πεζοδρόμιο με τη μούρη των αυτοκινήτων,συνήθως,να κοιτάζει προς τη θάλασσα.

Η καφετέρια <Αφροδίτη>της οποίας τη διαχείριση και επιμέλεια είχαν οι Ματθαίου/Βολιώτης(που είχαν και την Pub <Άτριον> ακριβώς δίπλα)αποτελούσε ένα στέκι κυρίως για κάπως πιο μεγάλες και <σοβαρές>ηλικίες.

Σε όλη αυτή την παραλιακή ακτίνα η νεολαία της εποχής,στην πλειοψηφία της,προτιμούσε τις κλασικές καφετέριες στο κέντρο της παραλίας.Μιλώντας για καφετέριες ασφαλώς αξίζει να αναφέρουμε την καφετέρια<Τζώνης>που υπήρχε παλιότερα στην περιοχή αλλά ήταν χαμηλά στο κρηπίδωμα.

'Ομως η <Αφροδίτη>εκεί ψηλά είχε τη δική της γοητεία.Τη δική της ησυχία.Το δικό της ρομάντζο.

Εκεί μπορούσες να πιείς τον καφέ σου και να κάνεις μια κουβέντα χωρίς βαβούρα και σαματά.Μπορούσες άνετα να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση για επαγγελματικά θέματα και να κλείσεις συμφωνίες.Μπορούσες να διαβάσεις εφημερίδες.Μπορούσες ακόμα να έχεις και ένα πιο τρυφερό ραντεβού μακριά από την πολυκοσμία.

Υπήρχε μια άπλα,μια άνεση και μια διακριτικότητα μαζί.

Και το πεντακοσάρικο,όπως και όλα τα χρήματα,χαλαρά επάνω στο τραπέζι!Δεν υπήρχε ο κίνδυνος να στα βουτήξουν...
Στις φωτογραφίες Κάλλια,Στάθης,Γιάννης στην καφετέρια <Αφροδίτη>.
Χαλκίδα 1988-89
Εποχή <Ράδιο Χαλκίδα>

Μεταλλικές,δυνατές πολυθρόνες με μαξιλάρια(πλάτη και κάθισμα)και στιβαρά τραπέζια.

Πυκνή,πράσινη βλάστιση και ψηλά δέντρα με ασβεστωμένους τους κορμούς τους.

Όλα πεντακάθαρα.Σα να βρισκόσουν σε έναν μίνι εθνικό κήπο ήταν!

Για αυτό μας άρεσε η <Αφροδίτη>.

Σήμερα θα ακούσουμε δεκατέσσερα(14)διαφορετικά τραγούδια.

Από αυτά που σε έκαναν να πάρεις το λεωφορείο και να κατέβεις στην Αθήνα για να δεις μια τρομερή ταινία στην οποία θα εμφανιζόταν και ο Nick Cave με τους Bad Seeds να παίζουν live στο Βερολίνο!

Το να κατέβαινε κάποιος,ειδικά την δεκαετία του ογδόντα,στην Αθήνα ήταν σα να πήγαινες ένα ταξίδι στην Αμερική πριν την 11η Σεπτεμβρίου,ή σήμερα,ας πούμε, μια κρουαζιέρα με υπερπολυτελές κρουαζερόπλοιο.

Οι πιο παλιοί το θυμούνται αυτό:

<Τι,πήγες Αθήνα>?! ...

με θαυμασμό αναφωνούσαν οι υπόλοιποι στην παρέα όταν κάποιος είχε κατέβει στην πρωτεύουσα,για ψώνια,για νυχτερινή ζωή,για κινηματογράφο,συναυλίες κ.λ.π.

Και περίμεναν να ακούσουν εντυπώσεις και κουτσομπολιά...😂

Βλέπετε η Αθήνα τον εικοστό αιώνα(πριν την <Επίσημη> Παγκοσμιοποίηση) παρόλες τις δυσκολίες της ήταν υπέροχη.Και Ελληνική!Χαιρόσουν πραγματικά να ταξιδεύεις για να πας στην Αθήνα!

Αυτό είναι κάτι το οποίο σήμερα,όσοι έχουμε μέτρο σύγκρισης, μπορούμε να το καταλάβουμε και να το εκτιμήσουμε.

Anyway...

Επειδή όμως πρέπει να βάλουμε και Μουσική από εκείνη την εποχή,από εκείνα τα χρόνια,πάμε δίπλα από την <Αφροδίτη>,

στην Pub <Άτριον>.
Έχουμε ξανακάνει αφιέρωμα σε αυτή την Pub.Σήμερα όμως θα κάνουμε zoom σε μια <αντι-εμπορική ώρα> του προγράμματος.Σε μια διαφορετική,εναλλακτική Μουσική λίστα με κομμάτια που ακούγαμε και παίζαμε ,μεταξύ άλλων,εκείνα τα χρόνια.

Another Tape!

1987-88

Το <Keep Out>

ήταν απαραίτητο όταν αφήναμε τα mainstream προγράμματα και παίζαμε άλλη,εναλλακτική Μουσική.

Όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο,αλλά γιατί όλο και κάποιος-α θα ερχόταν στην κονσόλα για να ζητήσει κάτι εντελώς άτοπο!

Θα ξαναθυμηθούμε δεκατέσσερα(14)από τα εναλλακτικά τραγούδια που παίζαμε στην Pub σε κάποιες ώρες του προγράμματος.Και μάλιστα σε μια εποχή όπου,για παράδειγμα, ο Nick Cave εθεωρείτο<απαγορευτικός> στις Pub και τα Bar της εποχής.

Οι d.j.'s που έπαιζαν μουσική(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)είτε δεν τον ήξεραν,ή ακόμη και αν τον ήξεραν τον απέρριπταν και τον έκραζαν(!)γιατί ήταν αντί-εμπορικός.Ύστερα υπήρχε και ο κίνδυνος να τους απολύσουν από τη δουλειά,τα αφεντικά τους,αν τολμούσαν να βάλουν στα πικ απ Nick Cave & the Bad Seeds.Πόσο μάλλον την ακόμα πιό <επιθετική εποχή>του Nick Cave με τους Birthday Party.

Και εδώ που τα λέμε,από αυτού του είδους τους <d.j.'s>που,τότε,έπαιζαν μόνο... επιτυχίες(?!) από Σάντρα,Σαμάνθα Φ.και Μπον Τζόβι μέχρι Άντζελα και το ντιρλαντά δεν θα μπορούσες να περιμένεις κάτι περισσότερο.

Ντισκ-τζόκει-κασετόφωνα που έπαιζαν καθημερινά,την ίδια κασέτα,κατ'επιλογή των αφεντικών.Τα ίδια κάνουν και σήμερα οι αντίστοιχοι <d.j.'s>...

Όλα αυτά σε μια εποχή που δεν υπήρχε αυτή η πληθώρα της ενημέρωσης που υπάρχει σήμερα,μέσω διαδικτύου(και στη μουσική)και το κοινό περίμενε από τους δισκοθέτες να παίξουν ΚΑΙ κάτι άλλο.

Να κάνουν τη διαφορά.Να ταρακουνήσουν λίγο τα νερά.

Αυτό το αναφέρω γιατί έχει βγεί και η κουτσή Μαρία τώρα και μιλάει για τον Nick Cave.Άτομα που τον απέρριπταν και τον έκραζαν,τότε,σήμερα μετά από τόσες δεκαετίες ανακαλύπτουν και έρχονται να μιλήσουν😂για τον Nick Cave....Από την άλλη,κάλλιο άργα παρά ποτέ να ανακαλύπτει ο κόσμος και άλλες πλευρές της καλής μουσικής.Της μουσικής που πραγματικά κάτι έχει να πει.

Είναι καλύτερα να ξέρεις πως και ο 21ος αιώνας έχει το δικό του <Jim Morrison> ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται ανάμεσά μας.Γράφει,συνθέτει και δημιουργεί.Και είναι υπέροχος!

Αυτή η μικρή αναφορά γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία(και σαν album)αυτές τις μέρες,της δουλειάς του Nick Cave <Idiot Prayer>που είναι μια σύνθεση(τριλογία)μαζί με το<20.000 Days on Earth>και το <One more time with feeling>προηγούμενων χρόνων και όπως χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον Nick Cave είναι μια κατάθεση ψυχής.Αυτός και το πιάνο του.Στο <Alexandra Palace>στο Λονδίνο.

Ακόμα και οι συναυλίες τότε στην Αθήνα ήταν ειλικρινείς και αποτελούσαν γεγονότα της χρονιάς.

Σπάνια θα υπήρχε αναβολή συναυλίας.Πιο πιθανό ήταν να διακοπεί μια συναυλία για άλλους λόγους παρά να αναβληθεί.Δεν υπήρχε αυτή η <καταιγίδα συναυλιών> κάθε χρόνο,όπου παρατηρήθηκε από τη δεκαετία του Millenium και μετά,με τις μισές συναυλίες(αρπαχτές του κάθε τελειωμένου που ξαφνικά ανακάλυψε την Ελλάδα για live...)να ακυρώνονται γιατί δεν τους <βγήκαν τα κουκιά>.

Ο Νick Cave τουλάχιστον προτίμησε και έφτιαξε το δικό του κοινό στην Ελλάδα όχι μόνο όταν ήταν στο αποκορύφωμά του(με τους Bad Seeds)αλλά από την εποχή που ξεκινούσε να βγαίνει εκτός συνόρων,αρχές δεκαετίας του '80,με τους Birthday Party!

Μια φωτογραφία από τις πρώτες Live εμφανίσεις του Nick Cave στην Αθήνα(με τους Bad Seeds)

στο <Ρόδον>,τέλη '80 αρχές '90.

Μια κασέτα διαφορετική από τις άλλες.

Το πρόγραμμα που επαναφέραμε από αρχείο κασσέτας περιέχει κομμάτια που μόνο σε στέκια της πρωτεύουσας που έπαιζαν καλή,εναλλακτική Μουσική θα μπορούσες να ακούσεις εκείνα τα χρόνια.

Κι όμως αυτά τα κομμάτια,έστω κάποιες φορές,είχαν παίξει στο <Άτριον>!

Τότε...

1.Nick Cave & the Bad Seeds - Tupelo****